Massagetafel

3 keer raden wat Kimi heeft meegebracht... Jawel, een massagetafel!!! Ze las in de mailtjes die we vooraf tussen de roommates stuurden dat zowel Liw (lees Loe) als ikzelf het jammer vonden dat we onze tafel niet konden meebrengen. Kimi dacht ons wel te kunnen verrassen met zo'n tafel, dus bracht ze gewoon die van haar man mee. Super toch! :-)

Stijf paardje

Bart kwam vandaag een paard tegen dat wel een massage kan gebruiken... Schitterend! :-)

Je hoort me niet klagen :-)

Hiermee ga ik me de komende maanden verplaatsen op de weg.

En als ik dat wil doe ik hier mijn boodschappen mee. Toch maar te voet.

Ik voelde me een prinses bij het boodschappen doen. Karretje wordt uitgeladen en de zakjes worden gevuld. Een beetje zoals de Colruyt, maar 't voelde chiquer. Als je dat wilt, helpen ze jou zelfs tot aan de wagen. Prinses Heidi liet zich wel vangen bij het kopen van scheermesjes. Waarom zouden goedkope scheermesjes in de USA beter zijn dan in België? What was I thinking! Een parade in bikini zit er de komende dagen niet in. 't Is een slagveld daar beneden...

Voor jullie zit de zaterdag al goed voorbij de helft en voor mij is hij nog maar pas begonnen. Kimi is zich aan het installeren. Ze gaat met mij de kamer delen. Haar man zegt dat ze een beetje snurkt. Ikke blij met mijn op maat gemaakte oordopjes. :-) Ik had een voorgevoel, dus trakteerde ik mezelf op een stel voorgevormde oordopjes. Was wel vreemd om te laten doen. Eerst spoot die mevrouw een substantie in mijn oren en terwijl dat aan het uitharden was, stelde ze me een hele hoop vragen. Ik had nogal moeite om haar te verstaan...

Daarnet een sneeuwvlaag over onze nek gehad. Ze hadden gelijk toen ze zeiden dat het weer hier snel kan omslaan. Nu schijnt de zon alweer. Dit snel veranderende weer zorgt wel voor vreemde taferelen. Kindjes in t-shirt en korte broek met flip-flops aan de blote voeten in de sneeuw bijvoorbeeld.

Kimi nam daarnet een abonnement op draadloos internet. Die meneer in de winkel was zo vriendelijk om de software ook op mijn laptop te installeren. Bijgevolg heb ik nu ten alle tijde draadloos internet op het appartement. Op de momenten dat Kimi niet bezig is natuurlijk. Nu is ze chili aan het maken in de slowcoocker. Dat is een pot waar je 's morgens alle ingrediënten inkapt en tegen 's avonds is je eten klaar. Ze heeft veeeeel receptjes bij. :-))

Adres

Iedereen die me een bezoekje wil brengen is welkom! :-) Wel graag een seintje vooraf.

Mijn adres is:

Heidi Lommatzsch
1229 N. Wilson Avenue Apt D302
Loveland, CO 80537 USA

Ik las ergens dat de post hier jaarlijks overuren draait op 14 februari want duizenden mensen willen die dag van hieruit een kaartje sturen naar hun geliefde...

Vanaf maandag zal je hier geen 5 posts per dag meer aantreffen want dan vliegen we er stevig in. Iedereen begint stilaan toe te komen. Ik denk dat ze allemaal hun laptop meehebben want het signaal van 'mijn netwerk' ;-) is aan het verzwakken. Ik ben noodgedwongen naar het clubhuis moeten verhuizen. Dat ligt NAAST HET ZWEMBAD op slechts 1 minuutje stappen. Het is hier gezellig.

Bericht voor Caroline Van Holsbeek en alle andere koffieliefhebbers

Ik heb al aan jou gedacht! Weet je wat er hier om de hoek is?


Yep! :-)

Bezoek

Daarnet bezoek gehad. Sara & Michael van Prairiewinds kwamen hallo zeggen. Ze zijn in 't echt even sympathiek als via mail & telefoon. Warmhartige mensen. Ze wisten me te vertellen dat Elisa uit Italië ook is aangekomen. We hebben al eens naar mekaar gezwaaid. Zij zit in het appartement hier schuin tegenover. Straks even binnenwippen en vragen of ze mee om boodschappen gaat. Er zou ook nog iemand van Australië zijn en vier van Canada. De rest komt van Amerika zelf. Er was nog een vijfde persoon van Canada, maar die werd teruggestuurd... Ze mocht het land niet binnen omdat ze vertelde dat ze kwam studeren. Dat is toch ongelooflijk! Stel je voor! Ze hebben haar 3 uur lang ondervraagd. Een meisje van 24. Een meisje dat wellicht evenzeer toeleefde naar dit moment als al de rest. Een droom aan diggelen. Die waarschuwing van Sara & Michael om te zwijgen over de echte reden van onze komst was dus zeker terecht.

Die 2 broodjes van deze morgen liggen nog op mijn maag. Gelukkig heb ik me op het appartement kunnen connecteren met een onbeveiligd draadloos netwerk. Dat bespaart me een hoop gesleur met mijn laptop en het bespaart me tevens een paar indigesties bij Daddy O. 't Is daar reuzelekker maar bereid met meer vet dan ik aankan.

Aangekomen

Man man man, het scheelde geen haar of ik mocht mijn eerste nacht al 'on the sidewalk' slapen. Ik sprak af met de verhuurders van het appartement dat ze de deur zouden openlaten en de sleutel in het keukenschuif leggen. Toen ik hier na een reis van maar liefst 26 uur werd afgezet door de taxichauffeur kan je je wel voorstellen dat ik verbaasd was voor een gesloten deur te staan. Ik dacht aan (groot)moeders wijze raad: alleen kalmte kan u redden. Ik overliep al mijn mogelijkheden. In het portaal slapen zag ik niet echt zitten want het was aan de frisse kant. Dan maar alle nummers afbellen die ik had van hier. De verantwoordelijke was niet te bereiken. Sara van Prairiewinds ook niet. Die mensen lagen wellicht al lang te slapen want voor hen was het middernacht. Aan het hoofdgebouw vond ik gelukkig een noodnummer. Een kwartiertje later ging de deur van mijn tijdelijke thuis open. Verademing! Het is een schone bedoening. We gaan daar goed zitten.

Ik ging om 1 uur 's nachts plaatselijke tijd slapen. Dat is 9 uur 's morgens voor jullie. Dat uurverschil zal wel effe wennen zijn. Vanmorgen alles een plekje gegeven, een doucheke gepakt en dan op stap met mijn laptop rond mijn nek. Ik zit nu bij Daddy O's, een plek waar je van 7 uur 's morgens tot 7 uur 's avonds iets kan eten. Ik vermoed dat ik hier de komende 2 maand geregeld wat tijd zal doorbrengen. Het is maar 5 minuutjes stappen van waar ik woon en ik mag Daddy O zijn internetconnectie en zijnen elektriek gebruiken. Allez, 't is te zeggen, iedereen mag dat hier doen. Ik zit nu aan mijn 2e eggs & bacon-broodje en het is ontzettend lekker! Lichtjes pikant. Mijn ogen waren wel groter dan mijn buik. Ik denk dat moeke blij zal zijn als ze leest dat ik veel aan het eten ben. De hazelnutcoffee ruikt en smaakt heerlijk. I already like this place...

Vanavond om 6 uur komt mijn eerste roommate aan. Kimi, de lassowerpster. Gene zever! Ze is al grootmoeder en vangt voor de sport stieren met een lasso. Ik ga hier echt veel kunnen bijleren. Demo bij thuiskomst. ;-)

Vandaag nog een beetje acclimatiseren. Vanmiddag die 2 broodjes er gaan aflopen en vanavond Kimi verwelkomen. Morgen een beetje studeren en de andere meisje welkom heten. En dan zondag kennismakingsdag. Exciting!

De eerste losse krabbels

De vele telefoontjes, smsjes, brieven, kaartjes, mailtjes en gesproken woorden die ik de voorbije weken kreeg, deden me ontzettend veel deugd. Hartverwarmend, soms zelfs ontroerend. Die paar enveloppes die ik pas ter plaatse mag openmaken, bijten nog steeds in mijn bil. En ik die dacht dat ik niet meer curieus was. Tarara! Ook de verrassing van 3 DeciBelles die onaangekondigd op Zaventem verschenen, deed me veel plezier. 'k Werd er even sprakeloos van.

Nooit eerder was ik zo rustig bij het opstijgen. De 2 steentjes rond mijn nek en het knuffelsteentje in mijn hand leken hun werk te doen. Het verschil met mijn voorgaande vluchten was groot. Toeval?

Eindelijk op weg naar 'the land of the free and the home of the brave'. Ik bedank mezelf want dit voelt heerlijk! Ik zie er tussen al die serieus uitziende mensen wellicht een beetje vreemd uit met die onuitwisbare brede glimlach op mijn gezicht, maar 't kan me niet schelen. Ik voel me goed!

Aan mijn linkerzijde een wit wattendeken en een strakblauwe lucht die mekaar zachtjes raken. Daar tussenin de vleugel van de grote ijzeren vogel die me veilig over de Atlantische Oceaan brengt.
Aan mijn rechterzijde een stille man die zich al meteen na het opstijgen verstopte (hoofd en al) onder het Delta-dekentje. Het deed me denken aan die keer dat ik me verstopte voor Maya door gewoon een deken over mijn hoofd te hangen. In tegenstelling tot de kleine Maya, wist ik wel direct waar mijn buurman was. ;-)

Een portie 'chicken with herb gravy' later, blijkt mijn buurman een lieve, gemoedelijke vijftiger uit Rwanda te zijn. Een economist op weg naar Atlanta voor een vredescongres. We hadden een diepgaand gesprek (en dat op grote hoogte) over massage, het verschil tussen mannen en vrouwen, economie, zijn 5 kinderen, mijn grote dochter,... Nog maar zelden zo'n witte tanden gezien.

Ik geniet van de rust en de stilte en van het letterlijk achteruit reizen in de tijd. Ik kijk ik door het kleine raampje, adem rustig maar diep en laat ze stromen... de tranen van intens geluk. Ik zou dit gevoel aan iedereen cadeau willen doen. Zo mooi is het.

Atlanta Airport is geen lachertje! Dit land binnengeraken al evenmin. Ik heb hier staan liegen dat ik zwart zag (of was het rood?). Er werd me immers aangeraden niet te zeggen dat ik hier kom studeren. Doe je dat wel, dan vragen ze je een speciaal toelatingsnummer en dat heb ik niet. Zonder dat nummer geen toegang. Dat niet alle opleidingscentra zo een nummer kunnen verschaffen, trekken ze zich niet aan. Ze kennen de regeltjes niet allemaal even goed naar 't schijnt. Er werd ooit een Canadese deelneemster toegang geweigerd, dus nam ik het zekere voor het onzekere en loog over de reden van mijn bezoek. Not so nice als liegen niet in je natuur ligt. Van de stress legde ik bij het nemen van mijn vingerafdrukken mijn vingers op het voorbeeldtekeningske in plaats van op het venstertje om te scannen. Felt silly.

Door al dat aanschuiven aan de verschillende controlepunten met mijn extreem zware handbagage (fototoestel, laptop en vééééééél boeken), ben ik naar mijn gevoel nog slechts 1,5 m groot, staan mijn borsten 10 cm verder uit mekaar en bevinden mijn schouders zich niet meer op gelijke hoogte. Hopelijk komt dit terug in orde. Maar flexibel en veerkrachtig als ik ben, zal dat wel lukken.

Klein hartje

Hmmm... 'k heb momenteel toch maar een klein hartje, zo blijkt. Sinds zaterdag voel ik me bij momenten zelfs een tikkeltje emotioneel. De voorbije dagen nam ik reeds afscheid van een aantal mensen die een bijzondere betekenis hebben in mijn leven en dat laat zich wel voelen. Het overvalt me een beetje. Ik zou liegen mocht ik zeggen dat het me niks doet. Hoe het zit met inpakken? Wel, daar moet ik nog aan beginnen. Mijn lijstje is wel al klaar. Al lang zelfs, maar met dat lijstje alleen zal ik er niet komen. 'k Heb nog deze avond en morgenavond. Tijd zat. Ahum.