Ben & Jerry's

We hebben het overleefd. Twee volle dagen drinken van de brandkraan. Deze namiddag was het buiten te doen. Dat deed deugd na twee dagen binnen. Hoe vind je ons leslokaal van vandaag? Het tweede stipje van rechts ben ik.




Eindelijk weekend! We hebben het ingezet met een lekker fris Corona'ke. Limoen incluis.

Ik begin zo stilaan te vermoeden dat Jess deel uitmaakt van het Canadees rariteiten cabinet. Hier zit ze met twee servietringen in haar oogkassen.

Een gans zwembad voor ons alleen. Wat moet een mens nog meer hebben. We zijn hier echt wel met ons gat in de boter gevallen. We trokken een paar baantjes en sloegen ondertussen een gezellig babbeltje. Cat uit kangoeroeland kwam ons vervoegen. We speelden 'skunk' met een tennisbal. Regels: je gooit naar mekaar en als je hem niet vangt krijg je telkens een letter. Als je slecht gooit, ben jij diegene die een letter krijgt. De eerste die alle letters verzamelt, ligt eruit. Het was te rap gedaan naar ons goesting, dus veranderden we het spel. We speelden 'parotidoauricularis'. Daar waren we wat langer zoet mee. Wij gaan nooit meer vergeten welk spiertje het oor laat bewegen.

Gedaan met spelen. Of begint het nog maar? Het doet deugd om nog eens ongeremd het kind uit te hangen.

Om verder de sportieve toer op te gaan, maakten een wandeling naar Safeway. Dat is ons grootwarenhuis hier om de hoek. Cat trakteerde ons op Ben & Jerry's ijs. Heerlijk! We deden niet eens de moeite om het uit te scheppen. We gaven de vier potten gewoon telkens door. We konden maar niet beslissen wat nu de lekkerste smaak was...

De avond werd afgesloten met een korte voorstelling van ondergetekende. Een rondje neusflossen.

Tijd om tussen mijn vers gewassen lakens te kruipen. Morgen om 6u00 uit de veren. We gaan vroeg ontbijten bij Daddy O. Daarna krijgen we vier uur privéles in grondwerk met paarden. Woohoo! Achteraf steken we door naar Rocky Mountain National Park. Woohoo in 't kwadraat!

Bye bye!

Heidi

x

Pathologie en familiefeest

Pathologie was het thema van vandaag. Het ging onder andere over pijn. Pijnsignalen, pijnbestrijding, de fysiologische respons op pijn en wanneer en hoe massage kan helpen. We hadden het ook over biochemie en het metabolisme. Een vette kluif maar heel boeiend als je het mij vraagt. Het was zodanig goed gebracht dat ik mezelf nog zo groot als een calciumcelleke waande. Een derde hoofdstuk ging over ziektes. De ziektes die de spieren beïnvloeden werden uiteengezet. Mijn kennis op het vlak van massage en spieren heeft in die paar weken dat ik hier ben een serieuze boost gehad. Een ferme verruiming. Morgen hebben we nog een ganse dag om aan Ruthie haar lippen te hangen. Ik stel me weer op in sponsmodus. Ik voel me een spons met een heel groot absorptievermogen.

Ons Liwana communiceert met de indianen via de barbeque van Kimi. Veel rook, weinig barbeque. Morgenvroeg ontwaak ik als een gerookte hesp. Het raam van mijn slaapkamer stond open en dat geeft uit op het terras... Hardnekkig geurke.


Vanmorgen liet Liw weten dat er vandaag een tweeling zou geboren worden. Haar virtuele paard was zwanger en ging vandaag bevallen. Liw is verslaafd aan een virtueel paardenspel. Ondanks het feit dat we haar voortdurend uitlachen en haar aan haar verstand proberen te brengen dat het geen echte paarden zijn, doet ze lustig voort. Ze praat erover alsof ze echt zijn. Toen ik het blijde nieuws hoorde, stelde ik voor om er een familiegebeuren van te maken. En zo geschiedde.

Terwijl Liw de bevallingskamer voorbereidde, zorgde Jess voor celebration ice cream. We zijn allemaal verzot op Reese's shell met een vleugje pinda. Reese's shell is chocoladesaus die meteen hard wordt. Moeilijk aan te weerstaan.


Terwijl wij onze lach proberen in te houden, laat Liw de veulentjes geboren worden. De massagetafel doet eventjes dienst als verlostafel.

Een paar kliks later zien Ruby Chubb en Olecronon het levenslicht. Het is een identieke tweeling.

Daarnet Liw nog eens een massage gegeven. Het doet telkens raar om te masseren. Dat brengt me nóg dichter bij huis met mijn gedachten en gevoelens.

Al twee dagen op rij geen werk voor 't school. Het doet eens deugd. Mijn werk voor aanstaande dinsdag is al een tijdje klaar. We moesten elk twee statements naar keuze toelichten. Een volle pagina per stuk. Ik heb het over "Horses communicate through non-verbal signals and through emotions" en "Being in the moment is crucial when working with horses".

De twee volgende huiswerkmijlpalen zijn het businessplan en een voordracht.

Eergisteren gebeurde er iets heel bijzonder. We werkten allemaal individueel en in stilte. Het was eerder een 'luisteren' naar de paarden dan een fysieke massage. Er gingen tijdens de massage maar liefst drie paarden op de grond liggen. Sara was onder de indruk want dat gebeurt niet vaak. Als ze dat doen is dat om te verwerken wat er allemaal gebeurt binnen in hen. Deze dieren zijn uiterst gevoelig en dit soort werk is heel intens. Door naar hen te 'luisteren' brengen we ze in contact met hun diepste kern. Hun 'native intelligence' doet de rest. Naast het feitelijke masseren, kunnen we door het 'luisteren' en ' liefdevol aanwezig zijn' ongelooflijk mooi werk verrichten. Net als bij de mensen.

Jess en ik wonen al te lang onder hetzelfde dak. We kwamen daarnet tot de vaststelling dat ons blog vandaag bijna hetzelfde is.

Als we niet in dezelfde kamer zitten te computeren, communiceren met mekaar via de goudvis. Zo laat Jess me 's morgens via de vis naar haar slaapkamer komen om verse koffie te brengen en sporen we mekaar 's avonds aan om naar bed te gaan. Ondertussen vloekt de vis tegen de sterren op en zegt hij de lelijkste dingen. It's fun! :-) Ik moet gaan slapen, zegt de vis me net.

Heidi de Hesp

x

Daar drinken we op!

We kwamen vanmorgen net op tijd om te beleven hoe 'onze' paarden van de nachtweide bovenop de heuvel naar beneden werden gebracht. Wauw! Ik kan op dit moment geen mooiere start van de dag bedenken.


Vandaag was dus de grote anatomie-dag. Inleveren van de schriftelijke test en het afleggen van de mondelinge proef. Een vijftal foute antwoorden op de 89 schriftelijke vragen. Meer dan ok dus. 'k Ben content.

Het examencentrum voor het afleggen van de mondelinge proef. Prachtig, niet?!


Jess, de eerste kandidaat. Gelaatsuitdrukking na het krijgen van de eerste vraag. Geef toe, veelbelovend zag het er niet uit. Ze bracht het er toch goed vanaf. Het zag er gewoon erger uit dan het leek.


Ook voor mij viel het reuze mee. En daar waar de woorden niet snel genoeg kwamen, bood bodylanguage de uitkomst. Nooit eerder voelde ik me zo rustig bij het afleggen van een mondelinge proef. Geen stress, geen blackouts, niks van dat alles. Zalig! De correcte antwoorden rolden uit mijn mond. Enkel twee haperingskes die ik gaandeweg nog kon herstellen. Ik genoot er eigenlijk van mezelf zo vlot te horen praten over dingen waar ik 5 weken geleden nog geen flauw benul van had. Mijn inspanningen zijn niet voor niks geweest.



Ken en Kimi hebben mijn leven gered! Vorige week kwam ik tot de vaststelling dat ik onvoldoende tikkermedicijn bij me heb. Zonder klopt mijn hart onregelmatig en is mijn bloeddruk te hoog. It runs in the family. Ik dacht nochtans dat ik er voldoende had meegebracht. Niet dus. Foutje van de regie. Ken van Kimi is dokter en hij was zo lief me een voorschriftje te bezorgen. Hij bracht het mee toen hij Kimi kwam verrassen. Bij de aptoheker was ik was ook verrast. Van de prijs. Ik dacht eerst dat ik het niet goed verstaan had. Ik gaf 7 dollar. No, no, 77! Al goed dat ik die ochtend mijn tikkerpilleke genomen had.

The life saving yellow note. Thanks Ken & Kimi!


We realiseerden ons dat er nog geen foto was van onze koelbox. Bij deze. Elke dag wordt die gevuld met de heerlijkste lunches. Kimi en Liw zorgen daarvoor. Jess en ik zijn hier de kleine kinders die geen poot uitsteken als het op eten maken aankomt. Opeten doen we wel. Met smaak! Het opruimen van de tafel en de keuken is onze bijdrage. Da's het minste wat we kunnen doen. Om ons schuldgevoel af te kopen gaan we Kimi en Liw binnenkort eens trakteren op een etentje. Buitenshuis. ;-) Jess stelt voor om uit te kijken naar coupons. Buy one, get one for free. She's evil. :-)


Om ons succesvol examen te vieren, gingen we vanavond uit eten. Bijna iedereen was van de partij. De ganse weg terug was het weer lachen, gieren en brullen met ons vieren in de auto. We braken haast in twee. De jongen hier beneden had bijna evenveel plezier.


Liw kocht vandaag een huis. Ze was er de voorbije dagen helemaal van in de ban. Het was zwaar voor haar. Een huis kopen zonder het gezien te hebben is niet evident. Ze ziet er een heel stuk opgeluchter uit nu de kogel door de kerk is.

Morgen en overmorgen iets helemaal anders. Twee dagen les van een veearts. Ruthie. Volgens Michael zal het weer drinken van een brandkraan zijn. Ik kijk ernaar uit.

We hebben in totaal nog maar 12 lesdagen te gaan. Een oogwenk... Ik wil er nog niet aan denken.

Jay Cee's bezoek is afgeblazen. Hij moest terugkeren naar het noorden. Jammer. Het had leuk geweest mekaar hier te ontmoeten. Rien à faire.

Het zijn hier al een aantal zware dagen op een rij geweest. Kort weekend, veel huiswerk, korte nachten,... Tijd om een beetje slaap in te halen. Ik kruip erin.

Greetz!

Hi-di-ho
x

Blog ruimt plaats

... voor blok! Gisterenavond de resterende vragen van de finale schriftelijke test afgewerkt. Het waren er maar liefst 89. Gelukkig was het 'take home' en 'open book', maar toch... Veel opzoekingswerk en tijdrovend. Toen we alle vier klaar waren, vergeleken we - zoals steeds - onze antwoorden en discussieerden over de verschillen. Ook effe zoet mee geweest. Tegen 10u15 kookten onze hersenen en kropen we simultaan in bed. Mijn bed schrok. Zo vroeg ziet het mij normaal niet. Om 5u30 liep mijn wekker af. Ik geef me nog een paar minuutjes om te ontwaken en dan vlieg ik erin. Met frisse hersenen, klaar voor een nieuwe strech. Ik weet in vergelijking met een paar weken geleden al heel erg veel, maar ben me ervan bewust dat er nog heel wat 'blanks' zijn. Ik ga niet stressen over de mondelinge test. Ik hoop gewoon dat ik een vraag krijg waarop ik het antwoord weet. Zoniet, dan weet ik dat ik alles gegeven heb wat ik in me had en 'so be it'. Ik heb het allemaal op papier en werk gewoon verder na vandaag. Zo lang als nodig is om het erin te krijgen. Het is geen 'pass or fail' en dat maakt een groot verschil. Wat ik wel merk is dat ik vroeger (als ik nog een piepkuipen was) niet zou gestudeerd hebben als ik wist dat ik toch niet kon buizen. Dat is nu anders en ik ben daar blij om. Eindelijk! Ik blijf mezelf verbazen. ;-) Dat is het verschil tussen willen leren en moeten leren.

Cheerio!

Heidi Hersenstrech
x

Bezoek

Vanmiddag kreeg ik bezoek van de man met de hamer. Het was goed raak. Wonderbaarlijk hoeveel beter je je kan voelen na een hazenslaapje van amper 10 minuutjes. Heerlijk geurende houtsnippers... een bed om U tegen te zeggen. Ik kan ervan meespreken!

Donderdag of vrijdag krijg ik bezoek van Jay Cee. Ina's papa. Wie had dat ooit gedacht. Hij moet in Fort Collins passeren. Dat is op een half uurtje rijden van Loveland. Klein ommetoertje dus.

Weinig kans dat de trend die Liw en Jess hier lanceren verder zal geraken dan hun kamer. We kunnen quasi met zekerheid stellen dat dit hier een staaltje van kamergebonden mode is.

Voorbereiding voor ons mondeling examen anatomie. Woensdag is het zover. Vanavond en morgenavond zal ik weten wat gedaan! Seffens begin ik eraan. Ik hou het hier kort vandaag.

Stephanie liet ons zien hoe je een staart arrangeert voor een polo oefenmatch. Funky!

En Elisa maakte een dressage vlecht. Stylish!

Ziezo, klaar om mijn studentenklak op te zetten.

Tot morgen!

Heidi Hersenstrech

x

Twintig man en een paardenkop

... dat moet zowat het aantal toeschouwers geweest zijn bij de polo match vanmorgen. Ruim anderhalf uur en vier u-turns later, kwamen we eindelijk aan bij het polo veld. We dachten dat we bij de eersten waren. Klopt! We waren ook bij de laatste. Het evenement waar we al zo lang naar uitkeken bleek een oefenmatch te zijn. Dé match is volgende week pas. We zijn toch gebleven om te kijken.

Stephanie, een medestudente, werkte een hele tijd als paardenverzorgster voor een top of the bill polo team in california. We kregen dus heel wat uitleg van iemand die echt wel weet waarover ze praat. Wist je dat een match uit 4 tot 8 chukka's (times) bestaat en dat een paard slechts één chukka per match rijdt? Er zijn 4 spelers per team, dus reken maar uit. Dat zijn 16 tot 32 paarden per team. Da's de moeite hé. Stephanie bereidde de paarden voor als er match was. Ze deed alles, tot en met het opwarmen van de paarden.


Een chukka duurt 7,5 minuten. Er zijn meestal tussen de 4 en de 6 chukkas, maar het kunnen er ook 7 of 8 zijn. Tussen twee chukkas is een rust van 3 minuten en halverwege, half-time, is een pauze van 5 minuten.

De spelregels van polo zijn vrij ingewikkeld. Alle vier de spelers hebben aparte regels. Nummer 3 moet het initiatief nemen bij aanvallen, de nummers 1 en 2 moeten deze aanvallen helpen door te zetten. De nummer 4 staat ergens halverwege het veld, en moet nummer 3 zo nodig helpen bij de aanval.

Op de terugweg kwamen we een origineel stopteken tegen. Het zwart dat je ziet is een paardenkop.

Ze zouden in België maar raar opkijken als je met een boomstam als bumper naar de autokeuring gaat. Denk je niet?

Vanavond trakteerden Kimi en Ken ons op een heerlijke steak. Mijn eerste steak sinds ik hier ben. Het smaakte heel lekker, maar we moesten het naar binnen stampen. We deden het heel beleefd en met de glimlach. Het was letterlijk stampen want slechts 4 uur voordien, na de polo match, gingen we een 'kleinigheidje' eten. Dat kleinigheidje was een reuzebord enchelada con queso.

Eventjes nadat we bediend waren, kwam de serveerster vragen of alles in orde was. "How is the beer?", vroeg ze. "It sounds good!", zei Liw. It sounds good??!! Dat moeten we eventjes checken!

Het was hoogtijd om aan mijn blog te beginnen vandaag. Ik was gaar! Het venijn zit in de staart zegt men soms. Wel, voor het huiswerk horsemanship is dat zeker het geval. In tegenstelling tot alle andere taken voor dat vak, is die laatste uiterst tijdrovend. We moeten maar liefst 30 'explanations' uit ons boek in onze eigen woorden herschrijven. Parafraseren zoals dat zo mooi heet. Ik heb er net 20 gedaan. De rest is voor morgen.

Deze week krijg ik hoogstwaarschijnlijk bezoek. Ina's papa is op weg van Canada naar Kweetniewaar en hij moet hier passeren. We hebben mekaar al lang niet meer gezien. Het zal raar doen om mekaar hier te ontmoeten. Wij alletwee hier en onze dochter op een ander continent.

Op aanraden van een vis, ben ik vanavond na het eten nog eventjes gaan zwemmen. Liw en Jess gingen mee. Je leest het goed! Op aanraden van een vis. Klik op de link om te horen wat hij zei.

http://www.acapela-group.com/Greetings/fish-1-43-b8fe4c3fc3601

Eerder deze week kreeg ik van mijn zus Vicky een grappige gesproken kaart toegestuurd. Mijn roomies en ik waren direct verkocht! Sindsdien maakt die vis deel uit van de sfeer van het appartement. Om de vijf lappen hoor je zijn stem en zegt hij één of ander grappig iets. We hebben er al tranen mee gelachen. Meestal is het Jessica die in 't geniep iets zit in te tikken. We vragen ons af waar ze het blijft uithalen.

Oesje! Het klokje duidt 12u36 aan. Way past my bedtime! Ik kruip gauw in mijn geluidsdicht coconneke.

Cheerio!

Hidy (zo moet ik dat intikken, wil de vis het als Haaidi kunnen uitspreken)

x

Pics week 5 staan online

't Is niet te geloven hoe snel de tijd hier vliegt. De foto's van week 5 staan online. Week VIJF!
Morgen meer tekst. Nu effe focussen op andere zaken.

Toedels!

Hi-di-ho

x