Pluimstaart invasie

Ik zag vandaag een eekhoorntje...

En een eekhoorntje zag mij...

Ik kon mijn ogen haast niet geloven!

Hij blijkbaar ook niet...

;-)

Toen we deze ochtend bij de ranch aankwamen, zag ik een paar eekhoorntjes in een boom. Vliegensvlugge beestjes zijn dat. Geen sinecure om daar een foto van te trekken. Toen we de paarden masseerden, kwamen ze op de rand van de roundpen paraderen! Ik kon er mijn ogen niet van afhouden. Het leek wel een invasie, zoveel waren er. Gelukkig duurde de eekhoorntjesparade voldoende lang, zodat ik de kans had om tijdens de pauze een paar foto's te nemen. Me happy, dat kan je wel denken. :-)

Morgen of zondag gaan Kimi en ik naar een paw waw (of pawaw) vlakij Denver. Dat is een treffen met verschillende indianenstammen. Ik ben ontzettend benieuwd!

Daarnet at ik mijn eerste kersen van 2008. Het eerste pitje van 2008 is ook al in mijn keel geschoten. :-\

Ik kruip tussen de lakens en laat me morgenochtend opnieuw wekken door de heerlijke geur van Kimi's koffie. Da's gene gewone! Kimi's koffie met een vleugje Irish cream is als een vloeibaar pralientje. Die Irish cream is van Nestlé, dus misschien is die in ons belgenlandje ook wel te vinden.

Love & kisses

Your squirrel photographer for one day

x

The truth about Jess & Liw revealed

NO WONDER JESS & LIW BOTH TOOK OFF ALL OF A SUDDEN ! ! !

Jess, if you're reading this, guess what hit the car on our way home tonight...

Business, anatomie en gratie

Net terug van een show met Lipizzaner paarden. Dat is het ras dat de Spaanse Hofrijschool ook gebruikt. Er was hier een groep op tournee, dus die kans konden we niet laten schieten. Iedereen was er, op Jess na. Zij vertrok vanmiddag naar huis voor het weekend want er is een trouwfeest in de familie. Liw moet nu onnozel doen voor twee.

Vanmorgen had Joe een verrassing voor me mee... Sinds ze hier op de hoogte zijn van mijn speciale wens, waren de zinspelingen hier nog niet uit de lucht. We hebben er al een scheetje mee gelachen! :-)

Vanmorgen business class en vanmiddag anatomie. We worstelden ons door de resterende spieren. Ze zijn erdoor. Als ik ze nu ook allemaal in mijn hoofd krijg, ben ik content.

De wolken hier blijven me bekoren. Machtig.

Een paar paardenkiekjes.

Voor mij is het oordopjestijd.

Kimi heeft een beetje moeite om te geloven dat ze echt snurkt. Daarom nam ik een paar dagen geleden om drie uur 's nachts het geluid in de kamer op. Ik liet het haar nog niet horen, maar dat komt nog wel. Je had haar gezicht moeten zien toen ik vertelde wat ik deed. Ook dat gelooft ze niet. Nog niet. ;-)

Greetz!

X

Magie op grote hoogte

Gegroet vanuit cowboyland!

WAUW! Is de samenvatting van vandaag. Ik voel me vol, open, gelukkig, ... en ook doodmoe. We brachten de dag door op 10000 voet en dat laat zich voelen.

Vanmorgen vertrokken we bij dag en dauw naar de top van een berg. Een magische plek met maar liefst 31 paarden. De laatste paar kilometer reden we op onverharde weg. Einde beschaving. Het was zo puur! Voor de paarden was de eerste keer dat ze na het overwinteren terug nauw in contact kwamen met mensen. In de winter lopen ze los in de bergen. Nu het lente wordt, zitten ze verspreid over verschillende kralen. Deze paarden verkeren in een verhoogde staat van alertheid. Zij moeten immers voortdurend op hun hoede zijn voor roofdieren. Beren en poema's zijn hun grootste vijand. Zulke paarden benaderen en een halter omdoen is een heel bijzondere ervaring. Ze waren heel schichtig, maar eens je ze had waren het schatjes eersteklas.

We masseerden elk 2 paarden. Voor we daaraan konden beginnen, was een grondige borstelbeurt echt wel nodig. Mijn tweede paard zag eruit als een schaap! Vol dreadlocks en modder. Je had het moeten zien. Casey moest me meehelpen, zoveel werk was eraan. Het lieve paard genoot zienderogen van deze opknapbeurt. Jammer dat ik geen voor en na foto nam.

De weg naar de magische bergtop was ook prachtig. Ik nam vandaag 141 foto's... 101 ervan overleefden de selectie.


Einde beschaving start hier.


Bumpy road to paradise.



Piece of paradise.

Piece of Lommatzsch.

Magical mountaintop.

Volkstelling.

Hier zijn ze. Jammer dat de geur, het geluid, de sfeer en het magische gevoel verloren gingen bij het downloaden.

Ariat en de paardenkeutels.

(Ariat is het merk van mijn schoenen. Wreed populair hier. Eens je ze draagt, weet je waarom.)

De massagekamer van vandaag.

Tess, snoepje met snoepje.

Vele groetjes van...

:-) XXXXXXXXXXXX

Freezin' my butt off

Gisteren is er een veulentje geboren op de ranch waar we het vaakst vertoeven. Er staan nog drie drachtige merries in de weide. We gaan er dus nog enkele weten geboren worden. Kijk eens wat een doetje! De papa is een hengst waar ik zeker zou voor vallen. Mocht ik een paard zijn natuurlijk!

Liw trok deze foto's van het veulen.

Vandaag trokken we naar de Colorado State University om de paarden van het polo-team te masseren. Die waren heel wat vinniger dan wat we tot nu toe gewend waren. Een hele uitdaging om ze tot rust te brengen. Na pakweg een kwartier zou je gezworen hebben dat we andere paarden hadden. Ze leken allemaal een metamorfose ondergaan te hebben. Deze paarden zijn zo levendig omdat ze heel veel actie gewend zijn. Voor het minste komen ze in beweging. Naar het schijnt zijn racepaarden nog erger. Je moet ze voortdurend stimuleren om met hun aandacht bij de massage te blijven. Eens ze in 'the zone' zijn, lukt het stukken beter, maar eer je ze daar krijgt... amai mijne frak! Volgende week gaan we er opnieuw naartoe. :-)

Wiselvallig? Gisteren was het rond de 20 graden en vandaag slechts een graad of 2. Het regende vrijwel de ganse ochtend. De lichaamswarmte van de paarden was niet genoeg om me op te warmen. Ik had een t-shirt met lange mouwen aan, twee truien met hoge kraag en mijn ski-vest en ik had nog geen overschot. Dat belooft voor morgen. Dan gaan we naar een ranch die op 10.000 voet ligt. De weersverwachtingen zijn niet goed. Er is zelfs sprake van sneeuw. Kimi en ik kochten een paar skisokken in de hoop morgen geen koude voeten te hebben. Afgelopen zondag zat ik nog in t-shirt levend te verbranden op een paard. Onwerkelijk.

De les grondwerk met paarden was weer super! Ik doe dat ontzettend graag. Nooit verwacht eigenlijk. Vandaag was het mijn beurt om met Balou in de roundpen te oefenen. Balou is één van de drie HEBO's. Dat staat voor 'Hate Everone But Ourselves'. Rick kan hen niet met andere dieren samenzetten of ze slaan mekaar de kop in. Vreemd, want het lijken heel zachtaardige diertjes. In de roundpen wordt er met een zweep gewerkt. Niet om ze op te jagen of pijn te doen! De zweep wordt gebruikt als verlengstuk van je arm. Het is louter een communicatiemiddel. Ik sta er telkens opnieuw van versteld welke subtiele signalen deze dieren oppikken. Vereiste nummer één is wel dat je heel duidelijk bent in wat je van hen vraagt. Als ze verward geraken, lukt het niet. Op die manier word je je wel bewust van het effect van lichaamstaal. Volgende week is het de bedoeling om hen van aan het uiteinde van een lange koord, met zo weinig mogelijk bewegingen, een hindernissenparcours te laten lopen en om hen achterwaarts een stal te laten binnenstappen. Vandaag gaf Crystal, de assistente van Rick, een demo. Ze deed deze oefening, zittend op een ton, nota bene! Ik kijk er al naar uit om dit zelf te doen.

Amai, ik zie er wel een ernstige leerlinge uit. Mensen die me kennen, weten dat dit mijn blik van uiterste concentratie is. Eerst samen met de meester en daarna alleen. Interpreteer deze omhelzing niet verkeerd! Dit was nodig om aan te voelen hoe Rick z'n lichaam bewoog in coördinatie met wat Balou deed.

Klasfotoke getrokken tijdens uitleg over het bit. We lijken wel levende pennenhouders.

Crystal die de demo geeft voor de opdracht van volgende week.

'k Heb het nog eens gekund! 'k Heb me weeral overeten. Omdat we een beetje een rare week hebben, doordat Jess omwille van een huwelijk in de familie donderdag naar huis gaat voor het weekend, kan ons wekelijkse uitje op vrijdag niet doorgaan. Dat konden we niet laten gebeuren, dus gingen we vanavond uit eten. Veel te lekker. Opnieuw...

We zaten bijna letterlijk met ons hoofd in de wolken.

Good night, sleep tight, don't let the bedbugs bite!

Haaidiho with her fuckin' freakin' Dutch (Jess' words).

x

Oproep voor poepsimpele snel klaar receptjes

Ik heb hier zodanig veel te doen, dat er geen tijd overblijft om te bedenken wat we kunnen eten. Heb jij een gemakkelijk snel klaar receptje, dan mag je het hier posten. More taste with less ingrediënts is het thema. De firma paard & co dankt u bij voorbaat van harte.

Fabulous trail ride and more

Moederkesdag was anders dan anders. Ik had Ina en M&M graag in levende lijve gezien, maar ja, de afstand hé... Jess maakte het goed door Kimi, Liw en mij te trakteren op een heerlijk ontbijt buitenshuis. Daarna ging Liw op stap met haar ouders die op bezoek waren. Die wonen op zes uur hier vandaan en aangezien Liw op achttien uur van hier verwijderd woont, lieten ze deze kans om elkaar te zien niet voorbij gaan. Liw versierde ons appartement met een boeketje bloemen. Ontzettend lief van haar.

Na het ontbijt duikten we nog een paar uurtjes in onze boeken. Ik kleurde spiertjes met onze nieuwe kleurpotloden om ze vervolgens te benoemen. Het begint binnen te sijpelen.

Rond de middag spraken we af aan de ranch waar we tot nu toe in het kader van de massageles al het vaakst waren. Dit keer niet voor massage, maar voor een trail ride. We waren met negen in totaal. Het was a d e m b e n e m e n d ! Het was ook wel bijzonder om de paarden te berijden die we ondertussen al een beetje kennen via de massage. Ze namen ons mee op een onvergetelijke reis. Ook dit keer geven de beelden voor geen honderdste weer hoe mooi het werkelijk was. Chapeau voor de paarden, want de ondergrond is bij momenten heel steil en rotsachtig. Niks voor mensen met hoogtevrees, zo op een richel lopen op een steile helling. De hoogteveschillen die moeten overbrugd worden, zijn bij momenten heel groot. Vertrouwen in de kracht en het kunnen van je vierbenige compaan is op zo'n moment echt wel de boodschap. Ik heb daar gelukkig geen moeite mee. Het verbaast me telkens weer hoe rustig ik daarbij blijf.

Groepsfotoke met vlnr: Jess, Haaidie, Chelsea, Karen, Sara, Sue, Cat, Kimi & Joe.

Een impressie van de trail ride.

In de namiddag deden we een nieuwe poging om in de boeken te duiken. Die is helaas mislukt. 't Is computeren geworden in de plaats. De fotobestanden waren dringend aan een opkuis toe. Het is overdreven hoeveel foto's we op die twee weken al verzamelden. Elke avond wisselen we onze foto's uit. Zo loopt dat op den duur uit de hand hé.

Om de dag in schoonheid af te ronden, hadden we onze tweede potluck. Dit keer bij 'the onions'. Dat zijn de vier jongsten van de bende. Liw begreep het eens verkeerd toen er naar hen gerefereerd werd als 'the young ones'. Sindsdien gaan ze dus als 'the onions' door het leven.

Vandaag was er in de voormiddag opnieuw massage. In tegenstelling tot de voorgaande keren, mochten we nu elk een paard uit de weide halen. Zo konden we de ganse tijd zelf met het paard bezig zijn in plaats van telkens af te wisselen. Het was heel leerrijk. Op voorhand moesten we tijdens een rondje allemaal vertellen wat onze persoonlijke uitdaging voor die dag was. Achteraf leek het wel alsof iedereen het ideale paard had uitgekozen om die uitdaging aan te gaan. Frappant! Ik genoot ontzettend van de tijd die ik samen met beide paarden mocht doorbrengen. Er was een heel nauw contact. 't Is toch iets heel speciaals hoor, een paard masseren. En qua techniek totaal anders dan wat ik bij mensen doe. Veel subtieler en lichter.

Kimi schrok zich vandaag te pletter bij de massage onder de staart. Plots werd haar hand aangezogen door de anus van het paard. Ze wilde zich wegtrekken maar dat lukte niet. Het paard klemde z'n staart heel stevig vast. Toen Kimi ons uitlegde wat er gebeurd was, moesten we daar hard om lachen. Wij waren blijkbaar niet de enigen die uitleg vroegen over wat er gebeurde...

Was het hier dat je Kimi naar binnen zoog?

Liw gaat voortaan door het leven als fartface. Zij won de tweede prijs bij de onder-de-staart-massage. De reporter was op het juiste moment ter plaatse om dit onvergetelijke moment op de gevoelige plaat vast te leggen.

Als afsluiter van de anale regio verhalen nog dit. Sinds een paar dagen zijn Kimi en Sue 'fartificial intimite'... We moeten tijdens de massage zoveel mogelijk onze spieren ontspannen. Die Kimi toch... ze neemt alles zo letterlijk op hé. Ze ontspande één spiertje teveel. En veel te eerlijk is ze ook. Toen Sue haar vroeg of dat het paard was, zei ze neen. :-)

In de namiddag terug anatomie. We zijn er bijna door. Nog een twintigtal spieren te gaan. Het eerste deel van de les vond plaats in ons leslokaal. Voor het tweede deel trokken we terug naar de ranch. Wij content! :-) We mochten de paarden gaan palperen. Alle botten en spieren gaan lokaliseren op een levend model. Wreed plezant en ook hulpzaam. Ik schrok ervan hoeveel ik al uit mijn hoofd ken.

De paarden waren heel co-operatief en hielpen een handje mee door als boekenstaander te fungeren.

Nieuwsgierig zijn ze ook. Eentje wilde alles weten wat we over hen geschreven hadden.

Nog twee losse flodders om mee te eindigen.

Dit mooie meer ligt op anderhalve mijl van ons appartement. Als het stevig waait, zijn er schuimende golven op te zien. Het lijkt dan wel een zee in plaats van een meer. Ik moet je niet vertellen hoe hard het hier kan waaien zeker?

Kimi et moi. Kimi is mijn slaapkamergenootje.

Toedels!

Haaidie
x

Nieuwe foto's

Hi folks!

De foto's van week 2 staan online. Je ziet ze in het klein aan de rechterzijde. Als je op een foto klikt, word je doorverwezen naar het online album. Daar zie je ze in een groter formaat.

Verhaal van vandaag volgt later. We hebben hier met chronisch tijdsgebrek te kampen.

See you!

Heejdie (ze proberen het hier sinds gisteren in het nederlands - hilarious!)
:-x

Estes Park

Een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus krijg je de Estes Park verslaggeving voornamelijk aan de hand van foto's. Komt goed uit ook want ik wil eens extra vroeg in mijn bed kruipen. De vermoeidheid begint door te wegen.

Estes Park is een klein stadje dat je tegenkomt op weg naar Rocky Mountain National Park. Heel charmant. De weg er naartoe is adembenemend mooi.

Mochten ze je geblinddoekt naar Estes Park brengen, dan zou je bij het afnemen van je blinddoek denken dat je in Disneyland bent. Alweer. Het lijkt wel een totaal andere wereld vergeleken met Loveland. Kleine gebouwen, smalle straatjes, veel leuke winkeltjes...

Foto genomen rond 14u00.

Foto genomen rond 14u10. Moeilijk te zien, maar het begint lichtjes te sneeuwen.

Foto genomen rond 14u30. Zo zie je zelf eens hoe snel het weer hier kan omslaan. Nog geen uur later scheen de zon al terug. Maf zenne!

Deze foto zit ertussen omdat ik het een leuk opschrift vind. Klopt het of klopt het?

Big, big, big is hier zowat het woord. Zelfs de aardbeien zijn buiten proportie. Deze exemplaren waren minstens zo groot als een mandarijn.

Naast al die 'big'-dinges hier vond ik die deur naar het toilet wel klein uitgevallen...

Op de terugweg zagen we behoorlijk wat wildlife. Twee vossen, herten, gehoornde schapen, wapiti en dennenappels. Fascinerend. We benaderden de gehoornde schapen te voet langs een bergflank. Er waren er minstens 25 aan het grazen en ze lieten ons behoorlijk dicht komen. De wapiti liepen in een voortuin te grazen.

We komen zeker terug om een flinke natuurwandeling te maken. Hiking noemen ze dat hier.

Hartengroet!

Heidi from snowy mountain.

x