Je hebt een idee voor een grap en de gedachte alleen al bezorgt je plezier. Ken je dat gevoel? Wel, ik heb sinds gisteren geregeld binnenpretjes. Ik ben iets van plan met de jongste van ons vier en telkens ik me het beeld voor ogen haal, schiet ik in de lach. Ik ben van plan om haar tijdens haar slaap een snor te tekenen met een zwarte stift... Vannacht om 3 uur ondernam ik een eerste poging, maar die mislukte. Ze lag toch wel op haar verkeerde zij zeker. Terwijl ik daar toch was, plaatste ik een teststreep op de achterkant van haar arm om te zien of ze zou reageren. Ze sliep erdoor! Wordt vervolgd. Ik heb nog 4 weken tijd. Ondertussen genieten de andere twee en ik (ik kan hier geen namen noemen) van de voorpret. We willen haar gezicht zien de dag dat ze wakker wordt met een snor. :-)
De les werd vandaag een uurtje vroeger beëindigd omwille van de hevige wind en de onheilspellende wolken die zich boven ons verzamelden. Maar goed ook want op weg naar huis, hoorden we op de radio dat er op 25 mijl van ons vandaan een tornado was die Loveland, onze woonplaats, zou passeren. Hij verplaatste zich tegen 45 mijl per uur. Al bleven we er rustig onder, toch waren we blij als we thuis waren. Ondertussen is het 7 uur en is het alarm is tot 8 uur van kracht. Voorlopig ziet het er nog goed uit. We hadden zelfs nog geen regen vanavond. Liw zou deze avond naar de boerderij van haar ouders rijden op 4 uurtjes hier vandaan, maar ze besloot het er niet op te wagen. Ze vertrekt morgen pas. De rodeo waar we vanavond naartoe zouden gaan, schoven we op naar volgende week vrijdag.
Tot blogs!
H
x
zaterdag 24 mei 2008
vrijdag 23 mei 2008
Tips - abonneren
Tip 1
Helemaal onderaan op de hoofdpagina kan aanduiden dat je via mail op de hoogte wil gebracht worden als er nieuwe posts zijn. Je doet dat onder "Abonneren op: Berichten (Atom)"
Tip 2
Als je aangemeld bent met je Blogger of Google account en je plaatst een reactie, dan kan je aanvinken dat je op de hoogte wil gebracht worden als er een vervolgreactie op je berichtje gepost wordt. Dat lijkt me wel handig.
Helemaal onderaan op de hoofdpagina kan aanduiden dat je via mail op de hoogte wil gebracht worden als er nieuwe posts zijn. Je doet dat onder "Abonneren op: Berichten (Atom)"
Tip 2
Als je aangemeld bent met je Blogger of Google account en je plaatst een reactie, dan kan je aanvinken dat je op de hoogte wil gebracht worden als er een vervolgreactie op je berichtje gepost wordt. Dat lijkt me wel handig.
5 minuten geluk gehad
Amai mijne (regen)frak! We hebben hier vandaag 5 minuten geluk gehad. Rond de middag begon het hier heel hard te waaien en te regenen. Op een gegeven ogenblik vielen er hagelstenen van een centimeter doorsnee uit de lucht. Een meer dan stevige bui. Direct erna kwam de zon erdoor. Ideale omstandigheden voor een tornado, zo hoorde ik nadien. En ja, het was van datte. Op 50 km noordwaarts van Denver ontstond er een tornado. Dat is zo ongeveer waar wij zitten... Hij raasde over verschillende steden. Ook over Wellington. Da's op een half uurtje hier vandaan. Onwerkelijk. Daar waren we gisteren de ganse dag... Het is tevens de woonplaats van Sara en Michael. Ze hebben gelukkig geen schade. Er was nog tornado alarm tot 8 uur vanavond. Het is nu kwart na 8. We zijn veilig. Liw belde naar de concierge van het appartment om te vragen waar de meest veilige plaats was om te schuilen. We kregen de raad om, indien nodig, in de badkamer te schuilen met een matras bovenop ons. Wij besloten er ook een onder ons te leggen voor een zachte landing, want we zitten op de 3e verdieping. Onze fantasie sloeg op hol en we werkten allerlei scenario's uit. We moesten het gelukkig niet in de praktijk brengen.
Uit nieuwsgierigheid zocht ik het één en ander op over de tornado en botste op een artikel waar het volgende in stond: "One witness said there was damage to homes and a cemetery. Tree limbs blew through the air, the witness said." Ik had me toch wel één letterke mislezen zeker... Waarop ik luid en vol verwondering tegen mijn roomies zei : "One witness said there was damage to homes and a cemetery. Three limbs blew through the air, the witness said." We hebben tranen gelachen!! Voor wie niet sterk is in engels: cemetery is kerkhof, limbs is de vertaling voor ledematen. Alleen ging het hier niet om drie ledematen (three limbs) die door de lucht vlogen, maar om bomen of delen van bomen (tree limbs). Liw vond er een foto van.
Uit nieuwsgierigheid zocht ik het één en ander op over de tornado en botste op een artikel waar het volgende in stond: "One witness said there was damage to homes and a cemetery. Tree limbs blew through the air, the witness said." Ik had me toch wel één letterke mislezen zeker... Waarop ik luid en vol verwondering tegen mijn roomies zei : "One witness said there was damage to homes and a cemetery. Three limbs blew through the air, the witness said." We hebben tranen gelachen!! Voor wie niet sterk is in engels: cemetery is kerkhof, limbs is de vertaling voor ledematen. Alleen ging het hier niet om drie ledematen (three limbs) die door de lucht vlogen, maar om bomen of delen van bomen (tree limbs). Liw vond er een foto van.
Ik heb eindelijk iets ontdekt wat kleiner is in Amerika dan in België! Ik dacht eerst dat het aan het merk lag, maar een vergelijkende studie op verschillende locaties bevestigde mijn vermoeden. Een velleke wc papier is hier kleiner dan bij ons! Korter. Ik trok er een foto van. See for yourself. Voor alle duidelijkheid: op het demonstratievelletje bevinden de scheurranden zich bovenaan en onderaan, niet aan de zijkant.
Business was heel interessant. We verdeelden ons in groepjes en deden de hele dag oefeningen om de 'features' van de verschillende disciplines om te zetten naar 'benefits'. Dit om ons te helpen ons te onderscheiden van onze concurrenten en om onszelf en onze diensten te verkopen. Op het einde van de les gaf Michael ons een massa opdrachten mee tegen volgende week. Iemand zei: "we still want to have a life...", waarop er prompt werd geantwoord: "and I want you to have a business...". :-) Er zal dit weekend niet veel tijd zijn voor uitstapjes. Een rodeo'ke zit er wel in.
Gisteren haalde Jess een practical joke uit. Liw ging binnen in een benzinestation om de weg naar de Dairy Queen (ijssalon) te vragen. Liw was nog maar net uit het zicht verdwenen toen Jess uit de auto sprong en plaats nam achter het stuur. This is the moment where we move the car! Wreed plezant. We reden het hoekje om en wachtten... en wachtten... en wachtten... Toen we doorkregen dat Liw weigerde het spelletje mee te spelen, wilde Jess terug naar de ingang rijden. Alleen kreeg ze de auto niet meer gestart. Gedaan met lachen. Gelukkig kreeg Liw de auto wel gestart. Wij weer lachen. :-) Kleine kinders, dat zijn we.
Ik werkte vanavond een practical joke uit om de fopper te foppen. Ik ga er nu nog niet teveel over uitweiden. Ik weet wel dat ik ontzettend veel spanning zal voelen op het moment dat ik het doe en dat het fotomateriaal nadien goud zal waard zijn. Wordt vervolgd...
Tijd om nog een paar spierkes te kleuren voor het slapengaan.
Groetjes,
Mega Windy
x
donderdag 22 mei 2008
Niet voor gevoelige kijkers
Vandaag was het grote moment aangebroken. Dissectie! We kregen een hele verscheidenheid aan ledematen te zien. Wat je allemaal kan afleiden van een paardenvoet... Je houdt het niet voor mogelijk. Heel boeiend. We hadden het geluk dat het redelijk vers lesmateriaal was, het ontbindingsproces was nog niet al te hevig op gang. Al werd het wel erger naarmate de tijd verstreek. :-/
Geen boek ter wereld dat je zo mooi laat zien hoe een hoef er vanbinnen uitziet...
... en aanvoelt.
Na een paar kleine aanpassingen, paste de hoef als een glazen muiltje. Assepoester was wel zo dood als een pier toen ze het muiltje aantrok.
Na de les gingen wipten we even binnen in een tackshop. Da's een winkel met allerlei benodigdheden voor paard en ruiter. Kimi kocht er een lasso en ze deed ons een demoke cadeau. Let op de handtas. Die geeft het geheel een vrouwelijke toets. ;-)
Twee...
Hupsakee...
Dit paard smeekte om een foto. Het beestje was heel erg gespannen.
Het is me weer niet gelukt om met de kippen op stok te gaan. Ook deze avond ben ik diegene die het licht uitdoet. Ik ben niet moe, zogezegd... Maar ik val wel in slaap voor mijn hoofd het kussen raakt.
Geen boek ter wereld dat je zo mooi laat zien hoe een hoef er vanbinnen uitziet...
... en aanvoelt.
Nog meer gretige handjes.
Zo'n oefening laat je de dingen veel beter snappen. Veel minder abstract, eens je het met je eigen ogen ziet.
Zo'n oefening laat je de dingen veel beter snappen. Veel minder abstract, eens je het met je eigen ogen ziet.
Een demo van het 2e oudste beroep ter wereld. Petje af! Heel zwaar werk en een kunst op zich.
Er wordt tegenwoordig vaak vertrokken van voorgevormde ijzers. Sommige hoeven vergen echter op maat gemaakte ijzers. Dan wordt er van een rechthoekige ijzeren staaf vertrokken. Zoals hier het geval is.
Was dit een paar minuten geleden nog een rechte staaf ?
Na een paar kleine aanpassingen, paste de hoef als een glazen muiltje. Assepoester was wel zo dood als een pier toen ze het muiltje aantrok. De eerste schoolbusfoto.
Na de les gingen wipten we even binnen in een tackshop. Da's een winkel met allerlei benodigdheden voor paard en ruiter. Kimi kocht er een lasso en ze deed ons een demoke cadeau. Let op de handtas. Die geeft het geheel een vrouwelijke toets. ;-) Eén...
Twee...Hupsakee...Dit paard smeekte om een foto. Het beestje was heel erg gespannen.
Het is me weer niet gelukt om met de kippen op stok te gaan. Ook deze avond ben ik diegene die het licht uitdoet. Ik ben niet moe, zogezegd... Maar ik val wel in slaap voor mijn hoofd het kussen raakt.Greetz!
Heidi
X
woensdag 21 mei 2008
Braveheart of zo
Hmmm net een heerlijke massage gekregen van Liw. Ik slaagde er maar net in om wakker te blijven. De dag was boeiend en vermoeiend. We zaten er alle vier door als we vanavond thuis kwamen. We snappen niet goed hoe dat komt. Zo'n zwaar leven hebben we hier niet. De hoogte en het verwerken van de grote hoeveelheid leerstof misschien? Het manneke met de hamer weet ons keer op keer allemaal samen te bedienen. Vanmiddag keken we naar een demo in de piste en we vielen haast rechtopstaand in slaap.
Voor ik mijn doderido induik toch nog even vertellen hoe het deze ochtend was. De maxxxx! :-) We gingen voor de 2e keer naar de polopaarden van de universiteit. Dit keer waren ze aan het grazen in een verderopgelegen weide. Te ver om ze naar de piste te brengen, dus masseerden we ze ter plekke. Wat een uitdaging! Het vangen alleen al was een gebeurtenis om nooit meer te vergeten. Zij waren met 24, wij met 14. Ze bevonden zich eerst helemaal achterin de immens grote weide. We stapten erop af en Sara zei dat we ze met onze aandacht naar ons toe moesten trekken. Haar woorden waren nog niet koud of de hele kudde kwam resoluut op ons afgestapt. Machtig! Op zo'n goeie 40 meter afstand hielden ze allen tegelijk halt. Nog machtiger! Mens en paard tegenover mekaar. Het leek wel een scène uit één of ander film. Braveheart of zo. We waren massaal onder de indruk. Diep! Het vangen en ze hun halter omdoen verliep wonderbaarlijk vlot en rustig. Hierbij komt onze opgedane kennis tijdens de lessen grondwerk met paarden heel goed van pas. Want het is nu ook niet zo dat ze apatisch staan te wachten tot ze een halter omkrijgen. Het vereist enige tactiek. Voor de veiligheid alleen al. De massage zelf verliep ook vlot. Al was het het in het begin wel een hele uitdaging om de aandacht van ons paard te blijven vasthouden. Zeker als je weet dat er onder hun voeten lekker gras was en dat hun collega's die geen halter omhadden hun nieuwsgierigheid niet konden bedwingen en de gemasseerden kwamen besnuffelen. Het lukte ons desondanks aardig. Daar stonden we dan, elk ons eigen paard een volledige massage te geven. En dan te bedenken dat we drie weken geleden nog helemaal groen waren achter onze oren.
Ik slaagde erin om met mijn gsm al gauw een foto te trekken. De kwaliteit is niet je dat, maar ik wil jullie toch een indruk geven wat ik vanmorgen mocht meemaken. Op het moment dat ik afdrukte, waren ze net afgeleid door Sara die zich toen al op gelijke hoogte met hen bevond. Een paar seconden voordien keken ze stuk voor stuk recht in onze richting.
Voor ik mijn doderido induik toch nog even vertellen hoe het deze ochtend was. De maxxxx! :-) We gingen voor de 2e keer naar de polopaarden van de universiteit. Dit keer waren ze aan het grazen in een verderopgelegen weide. Te ver om ze naar de piste te brengen, dus masseerden we ze ter plekke. Wat een uitdaging! Het vangen alleen al was een gebeurtenis om nooit meer te vergeten. Zij waren met 24, wij met 14. Ze bevonden zich eerst helemaal achterin de immens grote weide. We stapten erop af en Sara zei dat we ze met onze aandacht naar ons toe moesten trekken. Haar woorden waren nog niet koud of de hele kudde kwam resoluut op ons afgestapt. Machtig! Op zo'n goeie 40 meter afstand hielden ze allen tegelijk halt. Nog machtiger! Mens en paard tegenover mekaar. Het leek wel een scène uit één of ander film. Braveheart of zo. We waren massaal onder de indruk. Diep! Het vangen en ze hun halter omdoen verliep wonderbaarlijk vlot en rustig. Hierbij komt onze opgedane kennis tijdens de lessen grondwerk met paarden heel goed van pas. Want het is nu ook niet zo dat ze apatisch staan te wachten tot ze een halter omkrijgen. Het vereist enige tactiek. Voor de veiligheid alleen al. De massage zelf verliep ook vlot. Al was het het in het begin wel een hele uitdaging om de aandacht van ons paard te blijven vasthouden. Zeker als je weet dat er onder hun voeten lekker gras was en dat hun collega's die geen halter omhadden hun nieuwsgierigheid niet konden bedwingen en de gemasseerden kwamen besnuffelen. Het lukte ons desondanks aardig. Daar stonden we dan, elk ons eigen paard een volledige massage te geven. En dan te bedenken dat we drie weken geleden nog helemaal groen waren achter onze oren.
Ik slaagde erin om met mijn gsm al gauw een foto te trekken. De kwaliteit is niet je dat, maar ik wil jullie toch een indruk geven wat ik vanmorgen mocht meemaken. Op het moment dat ik afdrukte, waren ze net afgeleid door Sara die zich toen al op gelijke hoogte met hen bevond. Een paar seconden voordien keken ze stuk voor stuk recht in onze richting.
't Zandmanneke is hier. Ik moet stoppen met bloggen, zegt hij.
Bye bye!
Hippo Heidi
x
dinsdag 20 mei 2008
Ik sta versteld
Ik sta werkelijk versteld van wat er allemaal te weten valt over zo'n klein stukje paard. Laat ons zeggen de onderste 20 cm. Onvoorstelbaar. We kregen nu een halve dag pathologie en woensdag gaan we er nog eens een volle dag naartoe. We hingen massaal aan die man z'n lippen. Bryan is 40 jaar oud en heeft al 21 jaar ervaring in het vak. Hij behoort tot de top en dat merk je. Woensdag gaan we een dissectie van een been doen en hij gaat bij een aantal paarden de hoeven trimmen en ze van nieuwe hoefzijzers voorzien. Vertrekkende van een rechte reep staal. Ik kijk ernaar uit en ik ben zeker niet de enige. Bryan zei dat hij ons onmogelijk alles kan meegeven in die 12 uur tijd. Na al die jaren leert hij nog steeds nieuwe dingen bij. Het zal zijn als drinken uit een brandkraan, zei hij. Je kan het niet allemaal slikken. Ik heb mijn keelke goed opengezet en toch zoveel mogelijk binnen genomen. Zonder verslikken.
Deze namiddag brachten we in het anatomie lab door. Daar konden we rustig een flink aantal skeletten van alle kanten bekijken. Die visualisatie was net wat we nodig hadden om alle stukjes op hun plaats te laten vallen. Super! Er stonden niet enkel paarden, maar ook een poema, een aap, een koe, een struisvogel, een neushoorn,... Als ik die zo allemaal samen zag, viel het me op dat hoe verschillend deze dieren ook zijn in vorm en uiterlijk, de geraamtes - inclusief het onze - bestaan voor het grootste deel uit dezelfde stukken. Ik stond daar nog niet eerder bij stil. We mochten ook even een kijkje nemen in de koelcel. Kadavers! Naast een hele hoop andere dieren, hing er een drietal paarden aan haken in de lucht. Levend zien ze er stukken beter uit. Die in de frigo hadden geen vel. Als je vindt dat een paard stinkt, dan moet je eens ruiken aan een paard zonder vel. Da's nog wat anders. Ik had het wel erger verwacht.
Morgen terug bij de polopaarden en daarna een nieuwe les grondwerk met paarden. Ik zit morgen in de groep die zittend vanop een ton een paard achterwaarts een stal gaat leren instappen. Ons enige contact met het paard is via een los touw in onze hand, verbonden met hun halter. Crazy! De openbaring bij dit grondwerk is dat je paarden zoveel kan laten doen met lichtheid, zachtheid en subtiliteit. Ik geniet telkens enorm van de lessen bij Rick. Ergens begin juni gaan mijn roomies en ik een halve dag privé les volgen. We hebben alle vier honger naar meer en we gaan die stillen.
Onze honger naar voedsel stilden we vanavond bij Olive Garden. Lekker Italiaans. Weer meer gekregen dan we op konden, dus dat staat nu in een 'box' in onze koelkast. Toch aangenaam dat ze je hier altijd vragen of je de overschot mee wenst te nemen. In België zijn we dat niet gewend, maar ze zouden daar beter een gewoonte van maken. Hier zie je om de haverklap iemand buitenstappen met een doosje in de hand. Ook je wijn krijg je mee als die niet uit is.
'k Ga nog een paar spieren inkleuren voor ik in mijn bed kruip.
Tot blogs!
Haaidi
x
Deze namiddag brachten we in het anatomie lab door. Daar konden we rustig een flink aantal skeletten van alle kanten bekijken. Die visualisatie was net wat we nodig hadden om alle stukjes op hun plaats te laten vallen. Super! Er stonden niet enkel paarden, maar ook een poema, een aap, een koe, een struisvogel, een neushoorn,... Als ik die zo allemaal samen zag, viel het me op dat hoe verschillend deze dieren ook zijn in vorm en uiterlijk, de geraamtes - inclusief het onze - bestaan voor het grootste deel uit dezelfde stukken. Ik stond daar nog niet eerder bij stil. We mochten ook even een kijkje nemen in de koelcel. Kadavers! Naast een hele hoop andere dieren, hing er een drietal paarden aan haken in de lucht. Levend zien ze er stukken beter uit. Die in de frigo hadden geen vel. Als je vindt dat een paard stinkt, dan moet je eens ruiken aan een paard zonder vel. Da's nog wat anders. Ik had het wel erger verwacht.
Morgen terug bij de polopaarden en daarna een nieuwe les grondwerk met paarden. Ik zit morgen in de groep die zittend vanop een ton een paard achterwaarts een stal gaat leren instappen. Ons enige contact met het paard is via een los touw in onze hand, verbonden met hun halter. Crazy! De openbaring bij dit grondwerk is dat je paarden zoveel kan laten doen met lichtheid, zachtheid en subtiliteit. Ik geniet telkens enorm van de lessen bij Rick. Ergens begin juni gaan mijn roomies en ik een halve dag privé les volgen. We hebben alle vier honger naar meer en we gaan die stillen.
Onze honger naar voedsel stilden we vanavond bij Olive Garden. Lekker Italiaans. Weer meer gekregen dan we op konden, dus dat staat nu in een 'box' in onze koelkast. Toch aangenaam dat ze je hier altijd vragen of je de overschot mee wenst te nemen. In België zijn we dat niet gewend, maar ze zouden daar beter een gewoonte van maken. Hier zie je om de haverklap iemand buitenstappen met een doosje in de hand. Ook je wijn krijg je mee als die niet uit is.
'k Ga nog een paar spieren inkleuren voor ik in mijn bed kruip.
Tot blogs!
Haaidi
x
maandag 19 mei 2008
Schelleke bruin
Hoera hoera, driewerf hoera! Mijn blog doet het weer. :-) Gisterenavond was de machine kapot. :-/ Wat ik ook probeerde, ik geraakte maar niet op mijn blog. Met het nodige geduld kon ik die van mijn companen wel uploaden. Vreemd. Het was een goede oefening in 'niet gefrustreerd geraken'. Lukte aardig, maar niet helemaal. Blijven oefenen, Heidi, blijven oefenen.
Gisteren was het hier maar liefst 100 graden! Fahrenheit natuurlijk. In celcius is dat 38. Da's de moeite hé, zeker als je weet dat we vorige week nog sneeuw hadden. Kimi en ik trokken met ons hele hebben houden (wat boeken betreft dan toch) naar het zwembad. Zàààààààlig. Zwemmen, bakken en huiswerk maken. Meer moest dat niet zijn. Ik heb een schelleke bruin. Een gezond kleurke. Eindelijk, want ik begon bijna te reflecteren.
Kimi zorgde (alweer) voor het eten. Een bbq-tje op z'n Amerikaans. Hamburgers dus. Lekker! Jess was net terug thuis, dus we hadden terug iets meer entertainment. Gedaan met de stilte.
Jess hoeft zich eindelijk geen zorgen meer te maken. Ze was bang dat ze niet opnieuw over de grens zou geraken. Zeker nu ze wist dat die ene studente drie weken geleden echt teruggestuurd was. Dat kan ze nu achter zich laten.
Tegen bedtijd daagde Liw ook terug op. We waren weer compleet. One happy family. Liw bracht iets heel lekkers mee vanuit Chicago. Popcorn met kaassmaak. Doet denken aan cheetos. Het was de lekkerste popcorn ooit! Klinkt overdreven maar ik meen het echt. Kimi bedankte en Jess en ik installeerden ons in de zetel met het potje tussen ons. Het had een korte levensduur...
Vandaag belooft een leuke dag te worden. What's new?! We gaan eerst naar een hoefsmid en deze middag naar het anatomie laboratorium van de universiteit. Iets waar ik al de hele tijd naar uitkeek. Nu maar hopen dat er kadavers zijn.
Zo, de badkamer is vrij. Ik spring in mijn doucheke en dan zijn we weg. Een nieuwe dag lacht ons toe. :-)
Greetz!
Heidi
x
Gisteren was het hier maar liefst 100 graden! Fahrenheit natuurlijk. In celcius is dat 38. Da's de moeite hé, zeker als je weet dat we vorige week nog sneeuw hadden. Kimi en ik trokken met ons hele hebben houden (wat boeken betreft dan toch) naar het zwembad. Zàààààààlig. Zwemmen, bakken en huiswerk maken. Meer moest dat niet zijn. Ik heb een schelleke bruin. Een gezond kleurke. Eindelijk, want ik begon bijna te reflecteren.
Kimi zorgde (alweer) voor het eten. Een bbq-tje op z'n Amerikaans. Hamburgers dus. Lekker! Jess was net terug thuis, dus we hadden terug iets meer entertainment. Gedaan met de stilte.
Jess hoeft zich eindelijk geen zorgen meer te maken. Ze was bang dat ze niet opnieuw over de grens zou geraken. Zeker nu ze wist dat die ene studente drie weken geleden echt teruggestuurd was. Dat kan ze nu achter zich laten.
Tegen bedtijd daagde Liw ook terug op. We waren weer compleet. One happy family. Liw bracht iets heel lekkers mee vanuit Chicago. Popcorn met kaassmaak. Doet denken aan cheetos. Het was de lekkerste popcorn ooit! Klinkt overdreven maar ik meen het echt. Kimi bedankte en Jess en ik installeerden ons in de zetel met het potje tussen ons. Het had een korte levensduur...
Vandaag belooft een leuke dag te worden. What's new?! We gaan eerst naar een hoefsmid en deze middag naar het anatomie laboratorium van de universiteit. Iets waar ik al de hele tijd naar uitkeek. Nu maar hopen dat er kadavers zijn.
Zo, de badkamer is vrij. Ik spring in mijn doucheke en dan zijn we weg. Een nieuwe dag lacht ons toe. :-)
Greetz!
Heidi
x
zondag 18 mei 2008
Pow wow & slangterten
Het was dus pow wow ipv paw waw. Geen wonder dat ik niet veel info vond op internet. Het evenement was kleiner en minder gevarieerd dan ik me had voorgesteld. Toch blij dat ik het eens gezien heb én het leverde een paar mooie foto's op.
Op het traject van de parking naar de plaats van gebeuren, heb ik bijna op een slang 'getorten'. We kropen onder een lintje door waarop 'caution' stond. Geen idee waarom dat lint daar gespannen was. Een beetje verderop lag er een bende mini-rotsblokken. Net toen ik dacht dat er daar wel eens slangen zouden kunnen zitten, zag ik er één kruipen op pakweg een halve meter van mijn voeten. Ze had de lengte van een sjaal. Wel een dunne sjaal. Ze wou niet op de foto.
Deze wel.
Tipi top.
Red rock.
Pow wauw.
Vanmorgen nog eens gaan lopen. Mijn conditie is hier de voorbije weken onwaarschijnlijk sterk achteruit gegaan. Ik kon maar de helft zo ver lopen als normaal. Het had veel weg van een bijna dood ervaring. De laatste dagen is mijn lichaam vocht beginnen vasthouden. Het lopen ging misschien zo moeizaam omdat ik al dat water moest meezeulen. ;-) Ik vraag me af hoe het komt. Teveel chips en dus ook zout misschien? Hopelijk gaat het snel over, want het is een beetje oncomfortabel en het zorgt ervoor dat mijn focus net iets teveel bij mijn lijf ligt. En dit terwijl er rondom mij zoveel leuks te beleven valt. Maar bon, ik ga hier de neut niet uithangen. Het zal wel overgaan. Nog een geluk dat het maar water is...
Dit kwam ik tegen tijdens het lopen. Deed me aan thuis denken.
En dan nu om af te sluiten een plakaatje wijsheid.
Sweet dreams, sweet people!
H2O Heidi
x
Abonneren op:
Posts (Atom)