Bull riding - making progress

Gisteren was het weer een dag om U tegen te zeggen. Hij zat proppensvol feelgood momenten.

We hadden de ganse dag massage op de ranch waar we al eerder waren. Dit keer stapte ik als eerste naar voren als er kandidaten gezocht werden om de paarden te gaan vangen in de wei. Best wel spannend maar tegelijk ook een heel sereen proces. Nauwelijks e beschrijven hoe het voelt om je in zo'n prachtig glooiende weide tussen een groep loslopende paarden te begeven om ze een halster om te doen. Ik voelde me nietig en heel nederig. Gelukkig ook, maar da's niks nieuws meer hé.

We leerden de hals en ook al een stukje van het achtersteven. De hals is niet simpel, maar het achterste is helemaal mijn ding! We mochten tot helemaal onder de staart gaan! :-) Ik kreeg bij de nabespreking in de voormiddag al rare blikken toen ik zei dat ik het een zalig gevoel vind om met mijn handen onder de oksels van het paard te vertoeven. Toen ik dan in de namiddag vertelde ik dat ik al van kindsbeen af het vreemde verlangen heb om mijn arm in een koe te steken... en dat het masseren onder de paardenstaart aardig in de buurt kwam, was het compleet. Algemene hilariteit! Je zal er misschien voor bedanken, maar als je daar ooit de kans toe hebt, moet je dat echt eens proberen! Ik kan het niet uitleggen hoe het voelt maar het is de moeite! Iets in mij zegt dat moeke het daar ook plezant zou vinden. Op de terugweg gaf Liw toe dat ze dat eigenlijk ook wel zalig vindt. Zou het iets te maken hebben dat we allebei boogschutters zijn? Ofwel is er bij Liw ook gewoon een hoek af.

Eerst goed kijken, Heidi, nadien mag je er zelf je hand ondersteken... I could hardly wait!

Mijn roommates willen me aan zoveel mogelijk cultuur en smaken blootstellen tijdens mijn verblijf hier. Ze vonden het hoogtijd om me met margarita's kennis te laten maken, dus trokken we voor ons wekelijkse Friday night celebration naar een heuse Mexicaan. Het eten was weerom delicious en margarita is helemaal mijn ding. Loopt lekker binnen.

Caution: margarita's can be harmful to your apprearance. Jess did not read the sign I guess.

Nadien zakten we af naar een heuse cowboy bar. Ongelooflijk. Ik waande me heel even in Disneyland. Alleen was het zo echt als het maar kon. We gingen na aankomst direct door de achterdeur naar buiten want daar was er een bull riding event aan de gang. De max om dat in het echt mee te maken. Jammer dat het te donker was om foto's te nemen. We arriveerden net op het moment dat de kinderen (ik schat 3 tot 7 jaar) aan hun sheep riding competition begonnen. Kleine jongens en meisjes worden goed beschermd op een schaap gezet/gelegd en dan rent dat schaap van de ene kant van de arena naar de andere kant. Bedoeling is dat ze er zo lang mogelijk opblijven. Je had die kleintjes moeten zien. Ze genoten ervan. Niet te doen. Ik wist niet eens dat dit bestond. Daarna het bull riden zelf. Een heel andere ervaring in het echt buiten op tv. De sfeer was formidabel. Ik zat daar de hele tijd op die tribune te genieten met een glimlach van hier tot in Tokio. Ooit het gevoel gehad dat je midden in een film beland was?

Een fotoke van het internet geplukt om het toch eens te laten zien, sheep riding.

Dan naar binnen. Tijd voor Jess en mij om te laten zien uit welk hout we gesneden zijn. Ik kan het zelf nog niet helemaal geloven maar toch is het echt. Ik bereed in een overvolle cowboy bar de mechanische stier!!! :-) Het was de maxxxxxxx! Het filmje is wat aan de donkere kant, maar ik wil het jullie toch niet onthouden. Dit staat hoog gerangschikt in de lange lijst van hoogtepunten die ik hier al beleefde. Als je bedenkt dat ik vorige week op een ijzeren stier zat die niet bewoog, maak ik toch serieuze vorderingen hé. We zijn nog maar week 2. Waar gaat dat eindigen?

Fotoke direct erna. Ik moest duidelijk mijn adrenaline nog verwerken.

Dank u meneer omdat ik in uw bar zo'n toffe momenten mocht beleven.

Bij het zien van deze sticker voelde mijn familie heel dichtbij. Twee vliegen in één klap.


En dit deed me ook sterk aan thuis denken. ;-)

Donkey shot of don quichotte?

We vertrekken nu naar Estes Park.

Blog to you soon!

Happy Heidi

:-x

Boy oh boy!

Pompaf en beddebakske binnen. Veel te vertellen want ik beleefde een onvergetelijke dag en avond. De details zijn voor als ik wakker ben.

Slaapwel!

X

Wendy Woo - Afraid Of The Dark

Hemel- en oogvocht

Vandaag brachten we de hele dag door in een manège. Maar goed ook want het water viel met bakken uit de lucht. Ook de wolken zijn hier heel erg groot en er kan precies veel water in.

In de voormiddag gaf Sara een massagedemo op verschillende paarden en deze namiddag was er een workshop rond ritme. De bedoeling was om het ritme te ontdekken in de verschillende gangen van het paard. Eindelijk heb ik ze door. Met mijn notities alleen kreeg ik het niet in mijn hoofd geprent. Daar staat: walk is a 4 beat gait LH, LF, RH, RF ; trot is a 2 beat diagonal gait LH and RF, then RH and LF ; canter is a 3 beat gait LH, RH and LF together, then the RF. Need I say more?

De workshop werd gegeven door Wendy Woo, een lokale zangeres. Voor we van start gingen, bracht ze één van haar nummers. Ik vond er een versie van op YouTube. Ik heb het hier in een aparte post gezet om jullie te laten meegenieten. Toen Wendy aan het zingen was, voelde ik een golf van gelukzaligheid (de zoveelste) over me heenkomen. Mijn ogen begonnen abrupt te zweten. Ik was blijkbaar niet de enige die ontroerd was. Mijn roomie Liw had ook last van zweetogen.

Wat later deden we een aantal ritme oefeningen in de arena zelf. We moesten in een bepaald ritme op één rij naast mekaar van de ene kant naar de andere kant stappen. We zongen daarbij het liedje 'amazing grace'. Ikke weeral natte ogen. Dit keer omdat het gevoel van samenhorigheid me overviel. Moest ik niet beter weten, 'k zou denken dat mijn regels op komst zijn...

Om de gangen nóg beter onder de knie te krijgen, vormden we per twee een paard. We bootsten de stap, draf en canter na. Hilariteit alom maar opnieuw heel erg leerrijk. Laura en ik vonden van onszelf dat we een 'prize winning horse' waren. Niet voor snelheid maar voor elegantie!

Er werden ook paarden gelongeerd in de arena, ondersteund door muziek. Prachtig! Dit hielp ons om te zien hoe een paard dat niet goed in z'n lichaam zit, uit het ritme loopt. Maar om te weten wanneer het uit het ritme loopt, moet je eerst het ritme leren zien hé. Vandaar dat deze workshop zo leerrijk was.

Daarna volgde er nog een drumsessie. In het begin leken we een muziekbandje van een kleuterschool. Na verloop van tijd ging het beter. Op het einde deden we een jamsessie met Wendy. Zij zong en speelde gitaar en wij improviseerden er op los op de verschillende djembe's. Het klonk formidabel goed. Echt waar.

Michael bracht ook een nummertje. Hopelijk kan je de tekst verstaan. Het is geestig. :-)

I'll make it an early night. Vorige nacht maar 6 uurtjes geslapen. Beetje weinig.

Liefs,

Happy Heidi

X

Huidcontact

Vandaag de hele dag binnen doorgebracht. Business class in de voormiddag en anatomie in de namiddag. Heavy! Onze hersenen beginnen massaal te reageren op die grote hoeveelheid info die we te verwerken krijgen. Het is niet van de poes. Gene slappe ge weet wel, zoals ze zeggen. We worden gestreched langs alle kanten en op subtiele maar kordate wijze worden we geregeld uit onze comfort zone gehaald. Opvallend is dat iedereen er helemaal voor gaat en gewillig grenzen verlegt. Dat stimuleert. Ikke fier op mijn eigen na het succesvol beeïndigen van een niet zo evidente opdracht. Ik moest na slechts 10 minuten voorbereiding voor de ganse groep een gesprek voeren met een imaginaire klant die voor veearts studeert en sinds een jaar endurance rijdt met haar paard. Zo kreeg elk een ander type klant en een andere discipline om rond te werken. We moesten 2 spieren uitkiezen waarover we met die klant zouden praten. Al naargelang het soort klant moesten we onze terminologie en het niveau van het gesprek aanpassen. De functie van de spier, de plaats in het lichaam inclusief oorsprong en aanhechting, evenals de reden waarom uitgerekend deze spieren geïmpacteerd waren, moesten verweven zitten in onze uitleg. Een paar jaar geleden zou ik dit niet aangedurfd hebben. Zeker niet over een onderwerp dat ik niet helemaal meester ben, laat staan in een andere taal. Nu voelde ik bij het horen van de opdracht kortstondig wat paniek. Ik liet me heel even gaan en geloofde bijna dat ik het nooit voor mekaar zou krijgen. Efkes mezelf tot de orde geroepen en er dan ingevlogen. Van zodra ik de spieren gevonden had waarover ik wilde spreken, kreeg mijn verhaal als vanzelf vorm. Bij het presenteren zelf, voelde ik enkel bij het begin wat gezonde stress. Ik bereikte zelfs een punt waarop ik het leuk vond en me op mijn gemak voelde. Great job, well done! Pluim voor mezelf.

Anatomie is niet simpel omwille van de grote hoeveelheid leerstof, maar business class is op dit moment voor mij duidelijk de weak spot. Althans voorlopig nog. Dat is omdat ik nog in geen enkele discipline thuis ben en dus nog niet vertrouwd ben met de bijzonderheden van de sport, de terminologie en de meest voorkomende letsels en problemen. Gelukkig zijn de meesten wel thuis in uiteenlopende disciplines, zodat ik van hen veel kan leren. Het komt wel goed.

Daarnet was het mijn beurt om een massage te krijgen. Liw heeft dat schitterend gedaan. Ik heb ervan genoten. Het deed deugd om na bijna 2 weken nog eens huidcontact te hebben. Dat mis ik hier wel. Aanrakingen, knuffels, kussen,...

Blikvanger vanop de speelplaats. Wie schildert de wolken hier?


Tijd om mijn oordopjes te gaan insteken.

Toedels!

X

Begin de dag met een lach

Aloha!

Vandaag was het alweer een schitterende dag. Mooi weer en vermoeiend maar boeiend! We werden pas om kwart voor negen verwacht op de Ranch, dus was er tijd om vooraf binnen te wippen bij Starbucks. Daar trakteerden we onszelf op een overheerlijke koffie. Ik nam de ijskoffie met vanille. Caroline heeft gelijk, die smaakt heerlijk. We hadden bijna een roommate minder. Liw wou met bobslee-allures in de auto springen terwijl die al aan het rijden was en ze lag bijna tegen de straatstenen. Wij lachen natuurlijk, zie dat van hier. :-)

Op Sylvendale mogen we de paarden zelf uit de weide halen. Prachtig om naar te kijken. De lessen horse handling komen hier goed van pas. Ik zal hier best ook maar eens uit mijn schulp kruipen. Tot hiertoe liet ik dit stukje aan de anderen over. Vreemd want ik heb nochtans geen schrik van de paarden. Een beetje faalangst zeker? Schrik dat ik er niet zal in slagen om er eentje te vangen. Daar ga ik verandering in brengen.

Weer veel bijgeleerd tijdens de massageles. Het blijft me verbazen hoe sterk een paard op subtiele aanrakingen reageert. Het zijn heel gevoelige dieren. Tijdens de massage herstelt het lichaam zichzelf, gebruikmakend van 'native intelligence'. Door de aandacht van het paard naar een bepaalde plek te brengen, herinnert het lichaam zich hoe het verondersteld wordt te zijn. Die reactie is soms zelfs hoorbaar. Je hoort gewrichten terug op hun plaats komen. Benieuwd naar wat nog komen gaat. Terwijl ik bezig ben, geniet ik ontzettend. Eigenlijk geniet ik nog steeds van elke seconde dat ik hier ben. Behalve dan de momenten dat ik moeite heb om wakker te blijven. Dat overalt me nog steeds elke middag. Dat vind ik hatelijk. Vechten tegen de slaap: I never liked it and I never will.

Hier een filmpje van hoe ik Willy help om z'n ribbenkas op te lichten. De persoon die me begeleidt is Sara.

Er is hier een paard dat ik zou willen meenemen. Die print is de mooiste print die ik ooit zag. Zie je dat grijze lijntje dat het donkerbruin van het wit scheidt? Zo is het hele paard getekend.

In navolging van Jess, is Liw sinds gisteren ook luidop beginnen boeren. Die twee zijn echt niet te doen! :-) Kimi en ik boeren (voorlopig nog?) in stilte. We probeerden het vast te leggen op video maar dat lukte niet. Too much pressure, she said.

Een mooie overgang van goed naar minder goed weer. Het lijkt een schilderij, maar het is het niet!

Nog eens een waske gedaan. Jess vouwde mijn t-shirts the canadian way. Liw gaat niet akkoord. Het is the Jess way, zegt ze, niet the canadian way.

Gisteren maakten we een massagekalender op. A flexible time schedule for client and therapist, zo staat erop vermeld. Hij kreeg een plekje onder the horse with no name. Ons huiswerkschema kreeg vanavond eveneens een plekje aan de muur. Geef ons nog een paar weken en de muren hangen hier helemaal vol. We hebben elk ook al een photowall boven ons bed gecomposeerd.

Vanavond gaf ik Liw een massage en morgen krijg ik er een van haar. Donderdag krijgt Kimi er een van Liw en vrijdag neem ik Jess onder handen. Dan een week geen massages en dan beginnen we opnieuw. Het was leuk om nog eens een massage te geven. De voorbije drie jaar was ik nog nooit langer dan een week zonder, als ik het mij goed herinner.

Ziezo, eens vroeger gedaan met bloggen dan normaal. Dat is omdat ik mijn techniek alsmaar verfijn. Nu verklein ik de foto's allemaal ineens alvorens ik ze upload. Dat bespaart me heel wat tijd.

Geef er een lap op morgen! Ik ga dat ook doen. Anatomie en business class.

Toedels!

X

Doornroosje is ontwaakt

Hallo daar aan de overkant! Een lieve prins kuste me wakker per sms. Die paar extra uurtjes slaap hebben me deugd gedaan.

Het is hier een stralende dag vandaag. We hebben geluk want we hebben de ganse dag les in openlucht. Deze voormiddag massage en vanmiddag grondwerk met paarden.

Gisteren was het opnieuw anatomie. We zitten al aan de spieren. De leerstof wordt ons bewust op verschillende manieren aangeboden: auditief, visueel en kinestetisch. Dat helpt om het te verwerken. Eerst wordt alles luidop gelezen, dan tekenen we de spieren zelf op een paardengeraamte en dan voelen we in het echt. De quiz die volgt na elke les helpt ook. Die lijn wordt doorgetrokken in elke les. Ik vind het best wel bijzonder dat ze bewust voor deze aanpak gekozen hebben. Het zijn mensen die weten waarmee ze bezig zijn. Schitterend!

In de namiddag hadden we massage. We 'luisterden' naar het schouderblad. Ze verkiezen hier het woord 'luisteren' boven 'werken'. Hard to explain but it makes sense to me. Echt zalig om met de paarden bezig te zijn. Op z'n minst even rustgevend als mensen masseren.

's Avonds gingen we naar de tai chi les. Na een half uurtje herinnerde ik me plots waarom ik daar destijds mee gestopt ben. Het is ergens wel leuk maar toch niet helemaal mijn ding. Ik verkies lu jong en tsa lung. Vanaf volgende week zal mijn maandagavond dus op een andere manier ingevuld worden.

Op weg naar huis wipten we nog binnen in een paar megastores. Ongelooflijk hoeveel mastodonten van winkels er hier zijn. Ik vraag me af hoe die allemaal kunnen overleven. De winkels zijn hier groot in aantal, groot van formaat, heel erg mooi en proper en ook heel lang open. De meeste winkels zijn zeven dagen op zeven open. Op weekdagen van negen tot negen en op zondagen iets minder lang. Er zijn ook veel van die winkels die vierentwintig uur op vierentwintig open zijn. Onvoorstelbaar. En de klantvriendelijkheid en service is iets waar velen in België een voorbeeld kunnen aan nemen.

Ik laat je nu want we gaan onze quiz van de vorige les samen over lopen. Horse handling.

Bye bye!

X

Geen blogging vanavond

Vanavond ga ik passen. Geen blogging. 'k Heb wat slaap in te halen. Morgen start de les een uurtje later. Als ik vroeg genoeg op ben, post ik misschien nog voor ik naar school ga. Late namiddag voor jullie. Nu snel een doucheke pakken om de paardengeur af te wassen en dan naar bed. We twijfelen over de kwaliteit van onze zeep. We wasten onze handen al een paar keer en de geur hangt er nog aan. Dat belooft. ;-)

Baaikes!

X

Potluck

Vandaag was een luie dag. We moesten allemaal onze batterijtjes een beetje opladen want het is een zware eerste week geweest. Pas om 7 uur opgestaan. Uitgeslapen dus. Liw verwende ons met een lekker ontbijt en daarna gingen we elk onze eigen gang. Om 12 uur spraken we af bij 'the horse with no name' om onze anatomie te overlopen.

Die poster is een handig hulpje om het allemaal in ons hoofd te krijgen. In 't passeren plakken we af en toe vragen op het paard, die de anderen dan moeten oplossen. Het is plezant om samen luidop te denken over hoe het nu allemaal precies in mekaar zit. Op het einde van de les krijgen we vragen mee om tegen de volgende keer in te leveren. We lossen ze individueel op en nadien overleggen we en bespreken we hoe we tot de antwoorden gekomen zijn. Heel leerrijk. Might sound boring to you guys, but we're enjoying this a lot! :-)

Rond de middag een beetje gechat met zowel moeke, tante Edith als Bart. Ik voelde me goed achteraf. Niet dat ik me daarvoor niet goed voelde, maar het contact doet toch deugd. Mijn roommates merken op dat ik dikwijls zit te glunderen achter mijn laptop. Dat is dan als ik jullie reacties lees of als ik aan het chatten ben. "You have that sparkle in your eye again", zeggen ze dan.

Tegen een uur of vier kwam ons bezoek. Iedereen bracht lekker eten mee. Het ging er heel ongedwongen aan toe. Leuk om mekaar ook buiten de les eens te ontmoeten. Het is toch een beetje anders. We hadden de indruk dat de jongere meisjes mekaar ondertussen ook gevonden hebben. Ze hadden precies iets meer tijd nodig. Blij dat ze zich nu ook goed voelen bij mekaar. In het derde appartement lijkt het minder vlot te gaan. Botsende persoonlijkheden. Hopelijk groeien ze ook naar mekaar toe want het geeft dit avontuur echt wel een meerwaarde.

Onze discobar... mét flikkerlichten.

Jess op heterdaad betrapt bij het afwerken van de overheerlijke snickers ijstaart. Recept volgt op een andere keer. Ze ligt al in bed nu, vandaar.

Niet iedereen staat op deze foto, maar hij geeft een idee van hoe onze woonkamer er uitziet.

Toen onze boots ter sprake kwamen, moesten we ze showen. Er was geen ontkomen aan, dus smeten we onszelf vol overgave op de catwalk. Wees gerust, ik ga mijn broek over mijn botten dragen en niet erin...

Volgende week zaterdag gaan we hoogstwaarschijnlijk naar Estes Park, de gateway to Rocky Mountain National Park. Op zondag gaan we paardrijden en nadien is er een potluck in het andere appartement. Volgend weekend is dus nu reeds 'fully booked'.

Foto van op website Estes Park.

Hier is wat ik met de nodige bijkomende uitleg maak van wat Liw op het filmpje van gisteren zegt. Ondertussen stuurde ze een mail naar haar lerares Nederlands. Benieuwd naar wat het nu echt zal zijn. We wachten nog op het antwoord. Ze lachen zich hier een breuk als ze mij dat zinnetje horen zeggen. Ik krijg alle vijf lappen een verzoek om het te herhalen en ze blijven het plezant vinden. Als ik hoor hoe zij Nederlands praten, moet ik me absoluut geen zorgen maken om mijn Engelse (Amerikaanse) uitspraak. Ze kunnen niet eens deftig Gouda (van de kaas) zeggen. Ik laat je nog wel eens horen hoe dat er uitkomt bij hen.

Djeezes, ik zie er zat uit op dat stilstaand beeld. Ik was nochtans bloednuchter.

Buenas noches!

X

Weekend :-)

Het gaat eindelijk terug de goede richting uit. Vanmorgen bij dag en dauw gaan lopen. Het leek makkelijk te gaan, maar mijn hartslag vertelde een ander verhaal. Mijn lichaam had het blijkbaar minder makkelijk dan thuis. Zou de hoogte daar voor iets tussenzitten? Ik beperkte me tot een dikke 4 km. Rustig aan beginnen.
De volgende keer neem ik mijn gsm mee want ik had wel een paar mooie kiekjes kunnen nemen onderweg. Het grootste deel van de tijd liep ik langs de grote weg, tot ik plots een zijbaantje zag. Toen ik de hoek omging, kwam ik in een betoverend décor terecht. Nice! Een moment van opperste gelukzaligheid... Dat gevoel hield stand tot wanneer ik een plakaat zag: 'Bears live in this area. Beware!". Mijn hartslag direct terug in de gevarenzone en ikke riebedebie. Het leek wel of er stukken uit dat plakaat gebeten waren. Ik ben hier te graag om nu al opgepeuzeld te worden. ;-)
Als ik in België ga lopen, zeg ik altijd goeiedag tegen voorbijgangers. Met een beetje geluk zegt er af en toe iemand iets terug. Vanmorgen stak elke voorbijganger z'n hand op, glimlachte en zei goeiedag. Leuk! Daar vrolijk ik van op.

Op lichamelijk vlak stel ik hier een aantal opmerkelijke verschillen vast. Mijn huid is véééél droger, mijn neus is extreem droog, mijn nagels groeien sneller dus wellicht mijn haar ook (ik ken iemand die blij zal zijn), en dan nog iets dat niet geschikt is voor mijn blog. Marianne en de rest van de DeciBelles zullen me wel begrijpen als ik zeg dat kiwi's niet nodig zijn.

Morgen hebben we de potluck. Mijn bijdrage is de koude rijstschotel die ik thuis ook af en toe maak. Hij is al klaar en heeft de smaaktest van de roomies doorstaan. Jess maakte een snickers-ijstaart. Ik heb nog niet geproefd maar als het lekker is, post ik het recept. Het klinkt in elk geval heel erg lekker.

Ik zag hier al verschillende soorten politiewagens. Er zitten mooie exemplaren tussen. Vreemd dat ze er niet allemaal hetzelfde uitzien. 'k Zal eens wat fotokes proberen nemen en verduidelijking vragen aan mijn collega's hier.

Liw leerde ooit een beetje Nederlands. Het duurde eventjes alvorens ik begreep wat ze zei. Nu denk ik dat ik het weet. Ook eens proberen? Kijk en luister naar onderstaand filmje. Je mag zo vaak op play drukken als je wil. Morgen laat ik je zien en horen wat ik denk dat ze bedoelt.

Queeste van vandaag was 'boots'. We reden er helemaal voor naar Denver. In totaal 3 uur auto. Zot zijn doet geen zeer. Denver zelf bezochten we niet. Dat is voor een andere keer. (Rijmen en dichten...;-). We hadden ferm geluk in de boots-shop. Het tweede paar was aan de helft van de prijs. :-) Ik ben nu de trotse eigenaar van een paar heuse Ariat cowboyboots én een paar Ariat boots die ik ga dragen als ik paarden masseer. Ze zitten gemakkelijk en ze zullen me jarenlang herinneren aan de fantastische tijd die ik hier beleef.

We reden nadien nog eventjes door naar een horse-event, maar tegen de tijd dat we daar waren, was de show al over. Toch nog eventjes rondgehangen en gekeken naar meisjes die jumping oefenden.

The road to Denver.
Lunch was bij Applebee's. Jammie! De service in elk restaurant waar ik reeds at, was uitmuntend. Dat is naar het schijnt omdat de mensen die je bedienen een minimumloon verdienen en de rest komt van tips. Als je tevreden bent, dan geeft je normaal gezien 15% fooi, dus dat loopt op voor hen. Een goede motivator en dat merk je. We bestelden als voorgerecht een schotel met allerlei hapjes. De appetizers hier doen me denken aan Spaanse tapas. Heerlijk. Iets dat in België zeker zou aanslaan. Er lagen onder andere gefrituurde mozarellasticks op, die je kon dippen in een heerlijk sausje. Wat ook lekker was, waren de buffalo wings. Wat je vooral niet moet doen als je zo'n buffalowing eet, is inademen als hij al zich vlak voor je mond bevindt. Do not breathe before you eat! 't Piekt in 't keelke. Ze hadden me verwittigd, maar ik moest, wou en zou die sensatie ervaren. Jawadde! 8-) Wel lekker. In het midden van zo'n schotel zetten ze een potje warme dipsaus. Heel smaakvol. Daarna at ik een pasta met kip. Iets minder vet dan de voorbije dagen.

Je gaat hier nergens met dorst naar buiten. Frisdrank serveren ze hier in bekers van een halve liter en ze komen de hele tijd bijvullen. Zoveel krijg ik met de beste wil van de wereld niet naar binnen gekieperd.

Als toemaatje voor vandaag nog een leuke foto. Valt er jou iets op? Ik vond het in elk geval heel goed gevonden.

Mijn beddebakske roept. Ik was hier al elke avond diegene die de lichten uitdeed. Zo ook vandaag.

Cheerio!

X