Never a dull moment

Het was schitterend weer vandaag. Op z'n minst 25 graden, ook in de voormiddag. Niet te geloven dat ze voor morgen sneeuw voorspellen. Bij mooi weer is dit wat ik in de verte zie als ik uit mijn voordeur stap. Deze foto is een beetje mistig, maar hij geeft wel een idee.

Vanaf nu zit de geur erin! :-) Deze voormiddag kregen we de eerste echte paarden onder onze handen. Ons klaslokaal en de omgeving waren beyond belief! Check for yourself.

We mochten de paarden zelf gaan vangen in 'the pasture' (de wei). Dat ging vlot met de technieken die we gisteren aangeleerd kregen. We werkten per twee op een paard. Om beurten legden we onze handen gedurende een kwartier, in volledige aanwezigheid in het hier en nu, op de rug van het paard. Bedoeling was om te voelen bij onszelf én het paard wat er allemaal gewaar te worden was. Geloof me, dat was heel wat! Op een bepaald moment kon ik zelfs niet zeggen waar ik eindigde en waar het paard begon. Een fantastische ervaring! Energie volgt de gedachte. Door de handen op de ruggegraat te leggen en de aandacht er naartoe te brengen, wordt het paard gestimuleerd om ook met z'n aandacht naar die plek te gaan. Door dat te doen, wordt het zelfherstellend vermogen van het lichaam geactiveerd en worden er subtiele correcties uitgevoerd. Binnen de kortste keren hadden alle zeven de paarden een wazige blik zoals op de foto hieronder. Ze stonden muisstil. Er hing de hele tijd een heel serene sfeer in de koraal en ik kan je verzekeren dat we er allemaal van genoten. Zowel paard als leerling. Het verschil voor en na was onvoorstelbaar. Na afloop leken het zeven andere paarden.

Vanmiddag onze eerste les anatomie. Boeiend! Een serieus voordeel dat de terminologie dezelfde is als bij de mens en dat ze hier ook de Latijnse benaming gebruiken.

Toen het over de verschillende gangen van het paard ging, gaf Liw een demo van hoe een paard zijn voeten zet bij een galop. Liw is onze klasclown. Ze is schitterend! Zo blijft het luchtig en is het makkelijker te verwerken.
Deze avond reden we naar Fort Collins. We hadden zin om 'boots' te passen. Het leek wel of ik met de DeciBelles aan het shoppen was. We hebben serieus wat afgelachen! Liw is (voorlopig) de enige die boots kocht. Ik paste ook een paar maar ik vond dat ik er een beetje raar mee staptje, dus kocht ik ze maar niet. These boots aren't made for walking...

Menu van de dag> koffie met Irish cream en muesli met yoghurt> graanreep met pinda's, zout en honing> boterham met pindakaas én nutella met daarbij (tegelijkertijd dus) chips met zout en azijn> boterham met pindakaas én honing met daarbij chips met zout en azijn> rauwe worteltjes (baby carrots)> hotdog met chili con carne en gemalen kaas erop en daarbij tortilla chips met een vleugje limoen, guacamole en aardappelsalade. Geloof het of niet, het was weer allemaal lekker. Ik ben er ondertussen achter gekomen wat het zo lekker maakt. Het zijn vooral de zoet-zuur-zout combinaties en de sensatie van smeuïg en knisperig die het hem doen.

Donderdag (morgen dus) is de ganse familie samen om Florian z'n eerste communie te vieren. Zij allemaal daar en ikke hier. Ik wou dat ik eventjes om en weer kon...

Ik moet een ander systeem vinden voor die foto's. Het duurt eeuwen om ze te uploaden. Het kost me elke dag minstens een uur slaap. Dit weekend eens checken hoe ik dat kan oplossen. Ik denk dat ik de foto's elders zet.