Graduation :-)

De grote dag was gisteren aangebroken. Graduation day! De dag waar we allemaal naar uitkeken en tegelijk ook weer niet. De dag waarop we afscheid namen van mensen waarmee we op korte tijd diep verbonden geraakten. En als ik zeg diep, dan bedoel ik diep. Wat we hier samen beleefden is te mooi voor woorden. Intens, onbetaalbaar en onvergetelijk. Daarom doet het zo'n pijn. We zijn allemaal mensen met een gedeelde passie, op een kruispunt in ons leven. We maakten samen een grote sprong in het duister. Het grote avontuur tegemoet. We wisten dat het maar voor even was. Desalniettemin.

Ook het prachtige Colorado moet ik vaarwel zeggen. De 'foothills' van de Rockies die hier het landschap tekenen. Ik wou dat ik een reep kon meenemen. Een reep zo groot als België. Ze zouden het hier misschien niet eens missen... Als we ergens naartoe gingen, hadden we de Rockies meestal aan onze linkerkant, ofwel aan onze rechterkant. Ze liggen in het Westen. Als we uitzonderlijk eens naar het oosten reden, moesten we onze meer dan mooie 'landmark' noodgedwongen achterlaten. We voelden ons een beetje verloren. Op de terugweg waren wel telkens weer blij als we de bergen in zicht kregen. Het was een thuiskomen.

Velen hadden familie op bezoek. De buitenlanders niet natuurlijk. Geen nood. Jess had ons immers onder haar vleugels genomen. Remember?!

Een paar weken geleden ontstond het idee om t-shirts te laten maken. Elisa zorgde voor het mooie logo. Cat zorgde met één van haar historische uitspraken voor een deel van de opdruk. F.I.G.J.A.M. Dat staat voor: Fuck I'm Good, Just Ask Me. :-) Stephanie zorgde via haar vader voor de uitvoering. Ze komen uit Californië, de polo's. Ze waren net op tijd klaar, dus konden we ze dragen voor graduation. Het groepsgevoel werd er nog door versterkt. We zorgden ook voor 'tassels'. Dat zijn die floshkes, je weet wel. Dat ideetje ontstond in mijn brein. Iedereen was er direct voor gewonnen. Karen zorgde voor de uitvoering. De polo's en tassels maakten deze ceremonie uniek. Ze maakten dat hier nog niet eerder mee. Ook het bloggen was uniek en zeer gesmaakt door Sara, Michael & C°. Eigenlijk was de ganse groep uniek. Dat liet elke lesgever ons verschillende keren verstaan. We konden op den duur niet anders dan het geloven. Ze waren er door geraakt, zo zeiden ze tijdens hun speeches. Ook gisterenavond op het feest bij Sara en Michael werd erover gepraat. Zelfs in afwezigheid van de gastheer en gastvrouw. Ze hadden met vele van hun vrienden vol lof over ons gesproken. Wij waren volgens hen de sterkste en meest uitzonderlijke groep ooit. Heel veel samenhorigheid en sterk gemotiveerd. Michael vertrouwde Jess en mij toe dat ze het mooi vonden om te zien hoe Kimi, Liw, Jess en ik het lichtend voorbeeld van de bende waren. Wij fier natuurlijk. Het deed deugd om dat te horen.

Oké, we wijken af. Graduation. Eerst was er een brunchbuffet, dan sprak 'the faculty' ons toe. Ze hadden allemaal een speech klaar voor ons. Mooie woorden. De speech van Sarah was heel erg pakkend. Ik had het eigenlijk niet anders verwacht. Ook ik gaf een speech. :-) Een hele korte en totaal onverwacht. Het werd gefilmd maar helaas is het beeldmateriaal van ondermaatse kwaliteit. Slechte lichtinval en onervaren cameravrouw. Och ja, ze deed haar best en het is beter dan niks. Toen ik naar voren kwam, riep Rick, de leraar horse handling: "Say something in Dutch, Haaidie!". Het eerste wat in me opkwam, was iets wat ik een paar jaar geleden al zei bij Souldance. Dat is waar ik mijn mensenmassage-opleiding volgde. Ik zei: "Toen ik hier aankwam, hoopte ik zilver te vinden, maar ik vond goud in de plaats." Er zaten nogal wat mensen in de zaal die geen Nederlands verstonden, dus vertaalde ik het nog even voor hen.

Het grote moment. Eerst een dikke knuffel voor Michael en dan voor Sara. Schatten van mensen!


Filmke. Goed luid zetten, dan kan je van het tweede deel (Engelse vertaling) misschien een beetje verstaan.

Mijnen 'diplom'.
Approved and Regulated by the Colorado Department of Higher Education.
...With Honors. :-)

Happy Heidi.

Gevaarlijke foto! Elk van ons vieren krijgt natte voeten als we er te lang naar kijken.

Kimi vertrok meteen na de ceremonie. Dit trof ik bij thuiskomst aan in de badkamer. Ze moffelde ook een boek weg tussen mijn bagage. Zonder iets te zeggen, de sloeber. Een boek over paardenmassage, waarvan ze wist dat ik graag ook een exemplaar wilde hebben. Ze gaf me haar eigen boek en schreef er een lieve boodschap in. Kimi is er één uit de duizend. Jess en Liw ook!

Het feest bij Sara en Michael was super gezellig. Ze wonen in the middle of nowhere. Toen ze daar 8 jaar geleden kwamen wonen, hadden ze zover ze konden zien geen enkele buur. Nu een paar. Ze waren ook uitgenodigd. Er waren ook heel wat vrienden en een aantal studenten. Het overgrote deel was reeds naar huis vertrokken. Het was goed want zo konden we het afscheid een beetje spreiden over de dag. Er was 'cajun food' en margarita. Heerlijk!

Jess was reeds na de middag vertrokken. Ze ging nog even langs bij haar neef in Denver en kon het niet laten om nog even binnen te wippen. Joepie! Liw en ikke blij natuurlijk. Hieronder vertelt ze voor een laatste keer haar Scottish joke. Ze moest die onder groepsdruk elke keer vertellen als we ergens op een nieuwe locatie kwamen.

Nu mijn valiezen gaan pakken. Het zal stampen worden.

New York here I come!!!

Greetz,

Heidi Huppeldepup

x