Fabulous trail ride and more

Moederkesdag was anders dan anders. Ik had Ina en M&M graag in levende lijve gezien, maar ja, de afstand hé... Jess maakte het goed door Kimi, Liw en mij te trakteren op een heerlijk ontbijt buitenshuis. Daarna ging Liw op stap met haar ouders die op bezoek waren. Die wonen op zes uur hier vandaan en aangezien Liw op achttien uur van hier verwijderd woont, lieten ze deze kans om elkaar te zien niet voorbij gaan. Liw versierde ons appartement met een boeketje bloemen. Ontzettend lief van haar.

Na het ontbijt duikten we nog een paar uurtjes in onze boeken. Ik kleurde spiertjes met onze nieuwe kleurpotloden om ze vervolgens te benoemen. Het begint binnen te sijpelen.

Rond de middag spraken we af aan de ranch waar we tot nu toe in het kader van de massageles al het vaakst waren. Dit keer niet voor massage, maar voor een trail ride. We waren met negen in totaal. Het was a d e m b e n e m e n d ! Het was ook wel bijzonder om de paarden te berijden die we ondertussen al een beetje kennen via de massage. Ze namen ons mee op een onvergetelijke reis. Ook dit keer geven de beelden voor geen honderdste weer hoe mooi het werkelijk was. Chapeau voor de paarden, want de ondergrond is bij momenten heel steil en rotsachtig. Niks voor mensen met hoogtevrees, zo op een richel lopen op een steile helling. De hoogteveschillen die moeten overbrugd worden, zijn bij momenten heel groot. Vertrouwen in de kracht en het kunnen van je vierbenige compaan is op zo'n moment echt wel de boodschap. Ik heb daar gelukkig geen moeite mee. Het verbaast me telkens weer hoe rustig ik daarbij blijf.

Groepsfotoke met vlnr: Jess, Haaidie, Chelsea, Karen, Sara, Sue, Cat, Kimi & Joe.

Een impressie van de trail ride.

In de namiddag deden we een nieuwe poging om in de boeken te duiken. Die is helaas mislukt. 't Is computeren geworden in de plaats. De fotobestanden waren dringend aan een opkuis toe. Het is overdreven hoeveel foto's we op die twee weken al verzamelden. Elke avond wisselen we onze foto's uit. Zo loopt dat op den duur uit de hand hé.

Om de dag in schoonheid af te ronden, hadden we onze tweede potluck. Dit keer bij 'the onions'. Dat zijn de vier jongsten van de bende. Liw begreep het eens verkeerd toen er naar hen gerefereerd werd als 'the young ones'. Sindsdien gaan ze dus als 'the onions' door het leven.

Vandaag was er in de voormiddag opnieuw massage. In tegenstelling tot de voorgaande keren, mochten we nu elk een paard uit de weide halen. Zo konden we de ganse tijd zelf met het paard bezig zijn in plaats van telkens af te wisselen. Het was heel leerrijk. Op voorhand moesten we tijdens een rondje allemaal vertellen wat onze persoonlijke uitdaging voor die dag was. Achteraf leek het wel alsof iedereen het ideale paard had uitgekozen om die uitdaging aan te gaan. Frappant! Ik genoot ontzettend van de tijd die ik samen met beide paarden mocht doorbrengen. Er was een heel nauw contact. 't Is toch iets heel speciaals hoor, een paard masseren. En qua techniek totaal anders dan wat ik bij mensen doe. Veel subtieler en lichter.

Kimi schrok zich vandaag te pletter bij de massage onder de staart. Plots werd haar hand aangezogen door de anus van het paard. Ze wilde zich wegtrekken maar dat lukte niet. Het paard klemde z'n staart heel stevig vast. Toen Kimi ons uitlegde wat er gebeurd was, moesten we daar hard om lachen. Wij waren blijkbaar niet de enigen die uitleg vroegen over wat er gebeurde...

Was het hier dat je Kimi naar binnen zoog?

Liw gaat voortaan door het leven als fartface. Zij won de tweede prijs bij de onder-de-staart-massage. De reporter was op het juiste moment ter plaatse om dit onvergetelijke moment op de gevoelige plaat vast te leggen.

Als afsluiter van de anale regio verhalen nog dit. Sinds een paar dagen zijn Kimi en Sue 'fartificial intimite'... We moeten tijdens de massage zoveel mogelijk onze spieren ontspannen. Die Kimi toch... ze neemt alles zo letterlijk op hé. Ze ontspande één spiertje teveel. En veel te eerlijk is ze ook. Toen Sue haar vroeg of dat het paard was, zei ze neen. :-)

In de namiddag terug anatomie. We zijn er bijna door. Nog een twintigtal spieren te gaan. Het eerste deel van de les vond plaats in ons leslokaal. Voor het tweede deel trokken we terug naar de ranch. Wij content! :-) We mochten de paarden gaan palperen. Alle botten en spieren gaan lokaliseren op een levend model. Wreed plezant en ook hulpzaam. Ik schrok ervan hoeveel ik al uit mijn hoofd ken.

De paarden waren heel co-operatief en hielpen een handje mee door als boekenstaander te fungeren.

Nieuwsgierig zijn ze ook. Eentje wilde alles weten wat we over hen geschreven hadden.

Nog twee losse flodders om mee te eindigen.

Dit mooie meer ligt op anderhalve mijl van ons appartement. Als het stevig waait, zijn er schuimende golven op te zien. Het lijkt dan wel een zee in plaats van een meer. Ik moet je niet vertellen hoe hard het hier kan waaien zeker?

Kimi et moi. Kimi is mijn slaapkamergenootje.

Toedels!

Haaidie
x