De gefrustreerde paardenplakkers

Het zou een goede titel zijn voor een Suske en Wiske album. Het frustratienivieau was zo hoog dat we onze voordeur moesten openzetten om gezonde lucht binnen te laten. Ondertussen kunnen we al terug lachen. Die beesten bleven maar uit mekaar vallen tijdens de assemblage. Nu het plastieken mantelke er omheen zit, is alles veilig. Blij dat het achter de rug is. We hadden geen idee waaraan we begonnen. No way dat we deze nog uiteen gaan halen om te laten zien hoe het er vanbinnen uitziet. Forget it! Hopelijk krijg ik mijn exemplaar heelhuids thuis. 't Zou lichtjes zonde zijn...

Gelukkig zijn er die er wel kunnen mee lachen.


Net terug van de Dairy Queen. Een drive in ijssalon. De peanutbutter parfait was delicious! Frustratie foetsie. ;-)

Nu zijn we onze kasticketten aan het sorteren. De voorbije 2 maanden betaalden we zowat om beurten de boodschappen en andere uitgaven. We gooiden alle ticketten met onze naam erop in ons keukenschuif. Lekker makkelijk en geen gedoe.

Een beeldje getrokken in onze refter vanmiddag. Het was de tweede keer dat we op die hoge berg gingen masseren. Ook nu weer waren we pompaf als we thuiskwamen. Zal dus toch aan de hoogte liggen. Het tweede paard dat ik masseerde was ook hoog. Het was een Percheron. Dat zwarte paard van hierboven. Schofthoogte 1,80m en gewicht tussen de 800 en 1000 kilo. Alstublieft. Een gemiddeld rijpaard weegt om en bij de 600 kg. Deed raar om met zo'n machtig groot paard te werken. Ik had een beetje moeite om overal goed bij te komen. Ze was imposant maar ontzettend lief. Misschien maar best.

Als afsluiter een surrealistisch beeld.

Hasta mañana!

Hi-de-ho
x