Lachkrampen

De hele dag druk bezig geweest met plezier maken. Business in de voormiddag en movement in de namiddag. Ontspannen sfeertje. What's new?!

Om te voorkomen dat we vanmiddag weer omvielen van de slaap, kochten we vooraf een grote koffie bij Starbucks. Dat missen we in België! Het werkte. Jess en ik waren de hele middag fris genoeg om mekaar te ambeteren.

Movement class was uitermate interessant. Dit keer kregen we paarden te zien die perfect - of toch zo goed als - bewegen. Nu weten we waar we naar zoeken als we een paard in beweging observeren. Dit was het moeilijkste onderdeel van het hele pakket. Het oefenen van ons oog.

Pauze. Jessica: "Has anyone seen my drink?"

Na de les kregen we een biertje om het weekend in te zetten. Eéntje is geentje, dus trokken daarna we naar Fort Collins. Niet voor bier, maar wel voor een paar heerlijke margarita's. De volgende halte was een Ethiopisch restaurant waar vijf van onze lesgevers ons opwachtten. Het eten was lekker, de ambiance subliem! We vertelden de ene mop na de andere. Op algemeen verzoek vertelde ik er één in het Nederlands. Mijn disgenoten waren bijzonder geamuseerd en lachten op het juiste moment! Ze vonden het zo goed dat ik ze nog eens opnieuw mocht vertellen. Gekke mensen hier! Ook het neusflossen werd goed onthaald. Er was geen ontkomen aan... Karen had toevallig een bobijntje neusgaren op zak. Het bedienend personeel had zoiets nog nooit eerder gezien. Ze zijn precies niet veel gewoon in Ethiopië.

We zaten aan kleine ronde tafeltjes en aten met onze handen uit dezelfde schotel. 't Is te zeggen, we aten met windels. We kregen repen opgerolde zure pannenkoek en plukten daarmee het eten van de schotels.

The bandages on the left, the food on the right.

't Was Kimi haren tik nie...

Buzzie weekend voor de boeg. Morgen gaan we naar de Renaissance faire. Een middeleeuws festival. Zondagochtend gaan we raften (yippie!) en zondagnamiddag gaan we de rust verstoren in de bibliotheek van de universiteit. We willen een aantal wetenschappelijke artikels over massagetherapie voor paarden opzoeken. Tussendoor moeten we dan nog tijd vinden om te zwemmen en om onze paarden ineen te puzzelen. We eten sinds eergisteren op onze schoot want de tafel ligt vol ingewanden.

Kimi en ik vielen vandaag in schaamte met... jawel, met ons komisch duo. We gingen naar een bandenspeciaalzaak. De wagen van Liw had een nieuwe band nodig. Terwijl we wachtten, zaten we in de comfortable rode lederen zeteltjes te wachten. Heel voorbeeldig. Vier vrouwen op een rijtje. Aan de andere kant twee mannen. Eén las er een tijdschrift, de ander poogde een dutje te doen. Plots ontdekten we dat we toffe geluiden (van die geluiden waarmee je tikkertje kan spelen) konden maken door op die zetels onderuit te schuiven. Gniffel gniffel. Buiten ons had niemand iets gemerkt. Tot Liw heel hard onderuit schuift en het geluid in de ganse toonzaal weergalmt, waarop ze heel luid 'excuse me' zegt. Tot twee keer toe. Wij gieren natuurlijk. Die man met z'n tijdschrift zat te schokken van 't lachen. Hij durfde niet opkijken! Toen we van die lachbui bekomen waren, palmde Jess één van de toonbanken in om de koopwaar aan te prijzen. Ge kunt met die twee overal komen... Ene keer!

De buik- en kaakspieren deden vandaag weer overuren. Tijd om ze te laten rusten.

Greetz!

Haaidi

x