dinsdag 27 mei 2008

Pyjamadag

Neen, we zijn niet in pyjama naar de les geweest! We bleven thuis. Er was geen les vandaag. Lang weekend omwille van Memorial Day. Da's de dag waarop ze hier de doden herdenken. Ze versieren de graven hier niet met chrysanten zoals bij ons. Ze doen het met vlagjes. Aan elk graf ééntje. Bloemen zijn er ook wel, maar die vallen minder op.


Kimi en ik maakten er een luie dag van. Jess en Liw waren nog steeds op hun lappen. We kwamen enkel buiten om een beetje boodschappen te doen. Voor de rest werkten we voor 't school. Ik kreeg minder gedaan dan ik had gewild. Mijn blog had wat herstellingswerk nodig en daar ging betrekkelijk wat tijd aan verloren. Voor de rest deed ik dingen die minder dringend waren, zoals het maken van een poster voor business class. Ik ben echt wel een specialist in het voor me uitschuiven van wat moet gedaan worden en naar me toetrekken wat kan wachten maar net dat tikkeltje plezanter (lees: gemakkelijker) is. Het is sterker dan mezelf. Uieindelijk zal ik het toch moeten maken. Een businessplan en een presentatie. Ik troost me met de gedachte dat het me wel zal lukken als er voldoende druk op mijne ketel staat. Na 39 jaar begin ik mezelf zo wat te kennen. Waarom doe ik mezelf dat toch aan?

Mijn hormonen krijgen me stilaan weer in hun greep. Ze zijn zich aan 't vermeerderen en plannen een heuse aanval. 't Zal weer vechten zijn tot bloedens toe. Ik merk het aan het water dat hoog staat. Sneller ontroerd dan pakweg een week geleden. Op zo'n dagen weegt het gemis aan thuis zwaarder door. Het feit dat ik deze avond een meisje van 20 een massage gaf, deed er ook niet veel goed aan. Ina's leeftijd, op een paar maanden na. Mijn gedachten dwaalden telkens af naar mijn lieve dochter. Hoe goed ik het hier ook heb, ik zal toch blij zijn als ik iedereen terug zie. Vreemde gewaarwording. Een beetje tegenstrijdig. Nooit eerder was ik zo lang en zo ver weg en toch voel ik me op de één of andere manier dichterbij dan ooit tevoren.
Deze middag keek ik op een Belgische nieuwssite naar een paar filmpjes over dat vliegtuig dat in twee brak. Wat deed het raar om na een maand de vertrouwde nieuwslezers nog eens te horen. En in de vooravond kreeg ik een mailtje van mijn zus Ruth. Binnen de paar seconden had ik mijn telefoon vast. Ik wilde haar stem horen. Zou ik een aanval van heimwee hebben? Flip Kowlier is me een beetje aan het troosten nu. Hij doet dat goed! :-)

Ik kruip straks onder de wol. Morgenvroeg hetzelfde ritueel als anders: slaapdronken mijn laptop checken om te zien of er mailtjes en reacties zijn.

Mwa! (onomatopee of klanknabootsing van een dikke zoen - geleerd van mijn zus Vicky :-)

Hormone Haaidi

x

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi hormoontje,

Troost je, de mijne spelen ook ping pong voor 't moment en 'k zit verdorie wel in Belgenland (snik snik).
Is wat druk geweest laatste weken en minder tijd gehad om alles te blijven volgen. Vandaag een vrije dag, dus net de schade ingehaald.
Ik "lees" je graag, je zou daar achteraf wel iets mee kunnen gaan doen, want je schrijft echt goed. Misschien de raad van je moeke opvolgen en gaan bundelen???
Voor de rest alles zijn gewone gangentje, ik mail nog wel ne keer!

Olive Juice,

cheerio,
Mieke.

Anoniem zei

Ha die Heidi,

lang geleden dat ik nog een reaktie achterliet, maar dat wil niet zeggen dat ik je blogje niet elke dag trouw lees.
Heimwee is a bitch, echt wel, 1 tip, niet de hele puzzel, maar stukje voor stukje, want de hele puzzel can be all too daunting. Geloof mij, ik weet wat het is om ver en lang van huis te zijn.
En hormonen doen je achteromkijken en dat is niet goed, want het doet de dingen zo anders lijken eh..
chill, keep busy, ga lekker rennen of zwemmen en you will feel like a new woman.
Keep that chin up, you'll be allright.

ik zeg het nog een keer, je mist niets, maar wordt wel gemist.

dikke mwa mwa mwa's terug!!!

Caro

mich zei

Het is al een maand geleden dat je vertrok!!!
Niet moeilijk dat je een beetje heimwee krijgt zeker als de indianen op pad zijn zoals we vroeger zeiden!
Maar ook dat gaat weet over moet je maar denken.
Wij sturen je een massa's steun en laat die hormonen voor wat ze zijn, je kan er toch niets aan doen. Jammer genoeg is het de ene maand erger dan de andere, enfin dat was il fût un temps bij mij toch zo!
liefs van ons en een dikke knuffel
Mich

Anoniem zei

hey zusje, was supertof om jouw stem te horen, gisteren, had het wel keihard nodig !! bedankt ! je bent een schatje ! x = mwa
je ging toch niet in pyjama om boodschappen, ofwel, ze kennen je daar toch niet ;-) ga alle dagen je blog lezen, dit houdt me dichter bij jou en das alles wat ik wil !!! ik lijk wel verliefd op jou ??? onthou 1 ding en dit geldt ook voor B. "HOE GROTER DE AFSTAND, HOE STERKER WORDT DE LIEFDE" en dit kan je niet tegenspreken...we love you all, och nee, we all love you !! xx

Heidi zei

Hey Mieke! Bedankt voor het pakje. Het was leuk om post te ontvangen. Mijn hartje maakte een sprongetje van vreugde toen ik de brievenbus openmaakte. Ik ben er heel blij mee! :-) Tx voor compliment en ik zal voor je duimen ivm je werk.

Dag Caro'tje! Leuk je nog eens te lezen. Ik vroeg me al af of alles nog in orde was met jou. Ik was het blijkbaar al gewend geregeld een reactie van je te krijgen. Nu ik weet dat je ok bent, ben ik weer gerust. Veel plezier op Sophie'tjes trouw als je gaat.

Tx vr de steun, M&M! Mijn roomies staken de ganse dag de draak met mijn hormonen. Tot in de les toe. In tegenstelling tot gisteren, bezorgden ze me vandaag dus veel plezier. ;-)

Hey zusterke! Ik was ook ontzettend blij je stem te horen gisteren. Verliefd? Klinkt raar, maar ik begrijp wat je bedoelt! De afstand doet inderdaad iets met gevoelens hé. Veel meer dan ik verwacht had. Ik zie het als iets goeds. Extra inzicht en diepgang. Enne... heb jij met Bartman gepraat misschien? Vertel!

Bisouxxxxxxxxx