Pathologie en familiefeest

Pathologie was het thema van vandaag. Het ging onder andere over pijn. Pijnsignalen, pijnbestrijding, de fysiologische respons op pijn en wanneer en hoe massage kan helpen. We hadden het ook over biochemie en het metabolisme. Een vette kluif maar heel boeiend als je het mij vraagt. Het was zodanig goed gebracht dat ik mezelf nog zo groot als een calciumcelleke waande. Een derde hoofdstuk ging over ziektes. De ziektes die de spieren beïnvloeden werden uiteengezet. Mijn kennis op het vlak van massage en spieren heeft in die paar weken dat ik hier ben een serieuze boost gehad. Een ferme verruiming. Morgen hebben we nog een ganse dag om aan Ruthie haar lippen te hangen. Ik stel me weer op in sponsmodus. Ik voel me een spons met een heel groot absorptievermogen.

Ons Liwana communiceert met de indianen via de barbeque van Kimi. Veel rook, weinig barbeque. Morgenvroeg ontwaak ik als een gerookte hesp. Het raam van mijn slaapkamer stond open en dat geeft uit op het terras... Hardnekkig geurke.


Vanmorgen liet Liw weten dat er vandaag een tweeling zou geboren worden. Haar virtuele paard was zwanger en ging vandaag bevallen. Liw is verslaafd aan een virtueel paardenspel. Ondanks het feit dat we haar voortdurend uitlachen en haar aan haar verstand proberen te brengen dat het geen echte paarden zijn, doet ze lustig voort. Ze praat erover alsof ze echt zijn. Toen ik het blijde nieuws hoorde, stelde ik voor om er een familiegebeuren van te maken. En zo geschiedde.

Terwijl Liw de bevallingskamer voorbereidde, zorgde Jess voor celebration ice cream. We zijn allemaal verzot op Reese's shell met een vleugje pinda. Reese's shell is chocoladesaus die meteen hard wordt. Moeilijk aan te weerstaan.


Terwijl wij onze lach proberen in te houden, laat Liw de veulentjes geboren worden. De massagetafel doet eventjes dienst als verlostafel.

Een paar kliks later zien Ruby Chubb en Olecronon het levenslicht. Het is een identieke tweeling.

Daarnet Liw nog eens een massage gegeven. Het doet telkens raar om te masseren. Dat brengt me nóg dichter bij huis met mijn gedachten en gevoelens.

Al twee dagen op rij geen werk voor 't school. Het doet eens deugd. Mijn werk voor aanstaande dinsdag is al een tijdje klaar. We moesten elk twee statements naar keuze toelichten. Een volle pagina per stuk. Ik heb het over "Horses communicate through non-verbal signals and through emotions" en "Being in the moment is crucial when working with horses".

De twee volgende huiswerkmijlpalen zijn het businessplan en een voordracht.

Eergisteren gebeurde er iets heel bijzonder. We werkten allemaal individueel en in stilte. Het was eerder een 'luisteren' naar de paarden dan een fysieke massage. Er gingen tijdens de massage maar liefst drie paarden op de grond liggen. Sara was onder de indruk want dat gebeurt niet vaak. Als ze dat doen is dat om te verwerken wat er allemaal gebeurt binnen in hen. Deze dieren zijn uiterst gevoelig en dit soort werk is heel intens. Door naar hen te 'luisteren' brengen we ze in contact met hun diepste kern. Hun 'native intelligence' doet de rest. Naast het feitelijke masseren, kunnen we door het 'luisteren' en ' liefdevol aanwezig zijn' ongelooflijk mooi werk verrichten. Net als bij de mensen.

Jess en ik wonen al te lang onder hetzelfde dak. We kwamen daarnet tot de vaststelling dat ons blog vandaag bijna hetzelfde is.

Als we niet in dezelfde kamer zitten te computeren, communiceren met mekaar via de goudvis. Zo laat Jess me 's morgens via de vis naar haar slaapkamer komen om verse koffie te brengen en sporen we mekaar 's avonds aan om naar bed te gaan. Ondertussen vloekt de vis tegen de sterren op en zegt hij de lelijkste dingen. It's fun! :-) Ik moet gaan slapen, zegt de vis me net.

Heidi de Hesp

x