Daar drinken we op!

We kwamen vanmorgen net op tijd om te beleven hoe 'onze' paarden van de nachtweide bovenop de heuvel naar beneden werden gebracht. Wauw! Ik kan op dit moment geen mooiere start van de dag bedenken.


Vandaag was dus de grote anatomie-dag. Inleveren van de schriftelijke test en het afleggen van de mondelinge proef. Een vijftal foute antwoorden op de 89 schriftelijke vragen. Meer dan ok dus. 'k Ben content.

Het examencentrum voor het afleggen van de mondelinge proef. Prachtig, niet?!


Jess, de eerste kandidaat. Gelaatsuitdrukking na het krijgen van de eerste vraag. Geef toe, veelbelovend zag het er niet uit. Ze bracht het er toch goed vanaf. Het zag er gewoon erger uit dan het leek.


Ook voor mij viel het reuze mee. En daar waar de woorden niet snel genoeg kwamen, bood bodylanguage de uitkomst. Nooit eerder voelde ik me zo rustig bij het afleggen van een mondelinge proef. Geen stress, geen blackouts, niks van dat alles. Zalig! De correcte antwoorden rolden uit mijn mond. Enkel twee haperingskes die ik gaandeweg nog kon herstellen. Ik genoot er eigenlijk van mezelf zo vlot te horen praten over dingen waar ik 5 weken geleden nog geen flauw benul van had. Mijn inspanningen zijn niet voor niks geweest.



Ken en Kimi hebben mijn leven gered! Vorige week kwam ik tot de vaststelling dat ik onvoldoende tikkermedicijn bij me heb. Zonder klopt mijn hart onregelmatig en is mijn bloeddruk te hoog. It runs in the family. Ik dacht nochtans dat ik er voldoende had meegebracht. Niet dus. Foutje van de regie. Ken van Kimi is dokter en hij was zo lief me een voorschriftje te bezorgen. Hij bracht het mee toen hij Kimi kwam verrassen. Bij de aptoheker was ik was ook verrast. Van de prijs. Ik dacht eerst dat ik het niet goed verstaan had. Ik gaf 7 dollar. No, no, 77! Al goed dat ik die ochtend mijn tikkerpilleke genomen had.

The life saving yellow note. Thanks Ken & Kimi!


We realiseerden ons dat er nog geen foto was van onze koelbox. Bij deze. Elke dag wordt die gevuld met de heerlijkste lunches. Kimi en Liw zorgen daarvoor. Jess en ik zijn hier de kleine kinders die geen poot uitsteken als het op eten maken aankomt. Opeten doen we wel. Met smaak! Het opruimen van de tafel en de keuken is onze bijdrage. Da's het minste wat we kunnen doen. Om ons schuldgevoel af te kopen gaan we Kimi en Liw binnenkort eens trakteren op een etentje. Buitenshuis. ;-) Jess stelt voor om uit te kijken naar coupons. Buy one, get one for free. She's evil. :-)


Om ons succesvol examen te vieren, gingen we vanavond uit eten. Bijna iedereen was van de partij. De ganse weg terug was het weer lachen, gieren en brullen met ons vieren in de auto. We braken haast in twee. De jongen hier beneden had bijna evenveel plezier.


Liw kocht vandaag een huis. Ze was er de voorbije dagen helemaal van in de ban. Het was zwaar voor haar. Een huis kopen zonder het gezien te hebben is niet evident. Ze ziet er een heel stuk opgeluchter uit nu de kogel door de kerk is.

Morgen en overmorgen iets helemaal anders. Twee dagen les van een veearts. Ruthie. Volgens Michael zal het weer drinken van een brandkraan zijn. Ik kijk ernaar uit.

We hebben in totaal nog maar 12 lesdagen te gaan. Een oogwenk... Ik wil er nog niet aan denken.

Jay Cee's bezoek is afgeblazen. Hij moest terugkeren naar het noorden. Jammer. Het had leuk geweest mekaar hier te ontmoeten. Rien à faire.

Het zijn hier al een aantal zware dagen op een rij geweest. Kort weekend, veel huiswerk, korte nachten,... Tijd om een beetje slaap in te halen. Ik kruip erin.

Greetz!

Hi-di-ho
x