Twintig man en een paardenkop

... dat moet zowat het aantal toeschouwers geweest zijn bij de polo match vanmorgen. Ruim anderhalf uur en vier u-turns later, kwamen we eindelijk aan bij het polo veld. We dachten dat we bij de eersten waren. Klopt! We waren ook bij de laatste. Het evenement waar we al zo lang naar uitkeken bleek een oefenmatch te zijn. Dé match is volgende week pas. We zijn toch gebleven om te kijken.

Stephanie, een medestudente, werkte een hele tijd als paardenverzorgster voor een top of the bill polo team in california. We kregen dus heel wat uitleg van iemand die echt wel weet waarover ze praat. Wist je dat een match uit 4 tot 8 chukka's (times) bestaat en dat een paard slechts één chukka per match rijdt? Er zijn 4 spelers per team, dus reken maar uit. Dat zijn 16 tot 32 paarden per team. Da's de moeite hé. Stephanie bereidde de paarden voor als er match was. Ze deed alles, tot en met het opwarmen van de paarden.


Een chukka duurt 7,5 minuten. Er zijn meestal tussen de 4 en de 6 chukkas, maar het kunnen er ook 7 of 8 zijn. Tussen twee chukkas is een rust van 3 minuten en halverwege, half-time, is een pauze van 5 minuten.

De spelregels van polo zijn vrij ingewikkeld. Alle vier de spelers hebben aparte regels. Nummer 3 moet het initiatief nemen bij aanvallen, de nummers 1 en 2 moeten deze aanvallen helpen door te zetten. De nummer 4 staat ergens halverwege het veld, en moet nummer 3 zo nodig helpen bij de aanval.

Op de terugweg kwamen we een origineel stopteken tegen. Het zwart dat je ziet is een paardenkop.

Ze zouden in België maar raar opkijken als je met een boomstam als bumper naar de autokeuring gaat. Denk je niet?

Vanavond trakteerden Kimi en Ken ons op een heerlijke steak. Mijn eerste steak sinds ik hier ben. Het smaakte heel lekker, maar we moesten het naar binnen stampen. We deden het heel beleefd en met de glimlach. Het was letterlijk stampen want slechts 4 uur voordien, na de polo match, gingen we een 'kleinigheidje' eten. Dat kleinigheidje was een reuzebord enchelada con queso.

Eventjes nadat we bediend waren, kwam de serveerster vragen of alles in orde was. "How is the beer?", vroeg ze. "It sounds good!", zei Liw. It sounds good??!! Dat moeten we eventjes checken!

Het was hoogtijd om aan mijn blog te beginnen vandaag. Ik was gaar! Het venijn zit in de staart zegt men soms. Wel, voor het huiswerk horsemanship is dat zeker het geval. In tegenstelling tot alle andere taken voor dat vak, is die laatste uiterst tijdrovend. We moeten maar liefst 30 'explanations' uit ons boek in onze eigen woorden herschrijven. Parafraseren zoals dat zo mooi heet. Ik heb er net 20 gedaan. De rest is voor morgen.

Deze week krijg ik hoogstwaarschijnlijk bezoek. Ina's papa is op weg van Canada naar Kweetniewaar en hij moet hier passeren. We hebben mekaar al lang niet meer gezien. Het zal raar doen om mekaar hier te ontmoeten. Wij alletwee hier en onze dochter op een ander continent.

Op aanraden van een vis, ben ik vanavond na het eten nog eventjes gaan zwemmen. Liw en Jess gingen mee. Je leest het goed! Op aanraden van een vis. Klik op de link om te horen wat hij zei.

http://www.acapela-group.com/Greetings/fish-1-43-b8fe4c3fc3601

Eerder deze week kreeg ik van mijn zus Vicky een grappige gesproken kaart toegestuurd. Mijn roomies en ik waren direct verkocht! Sindsdien maakt die vis deel uit van de sfeer van het appartement. Om de vijf lappen hoor je zijn stem en zegt hij één of ander grappig iets. We hebben er al tranen mee gelachen. Meestal is het Jessica die in 't geniep iets zit in te tikken. We vragen ons af waar ze het blijft uithalen.

Oesje! Het klokje duidt 12u36 aan. Way past my bedtime! Ik kruip gauw in mijn geluidsdicht coconneke.

Cheerio!

Hidy (zo moet ik dat intikken, wil de vis het als Haaidi kunnen uitspreken)

x